به گزارش دیوان اقتصاد به نقل از ایبِنا ، حسین سلیمی اظهار داشت: طبق این دستورالعمل بانک‌ها هرسال باید ۳۰ درصد از بنگاه‌ها، املاک و دارایی‌های مازاد خود را می‌فروختند اما ازآنجایی‌که ابلاغ این دستورالعمل با تداوم رکود بازار مسکن هم‌زمان شد، عملاً فروش دارایی‌های بانکی را با بن‌بست مواجه کرد.

به گفته سلیمی، باوجود اینکه بانک‌ها چندین بار مناقصه فروش املاک و دارایی‌های خود را اعلام عمومی کردند اما به‌واسطه رکود بازاری بخش عمده این اموال مازاد به فروش نرسید چراکه بازار مسکن توان جذب املاک مازاد بانک‌ها را ندارد.

وی با اشاره به اینکه مسعود کرباسیان، وزیر جدید اقتصاد نیز دستورالعملی به بانک‌ها ابلاغ کرده که طبق برنامه زمان‌بندی‌شده، دارایی‌های مازاد و بنگاه‌های خود را بفروشند، اظهار کرد: هنوز هم رکود بازاری وجود دارد و عملاً سد راه خروج بانک‌ها از بنگاه‌داری است اما بانک‌ها به‌جز دارایی‌های ملکی در حوزه‌های تجاری، اداری و مسکونی، پرتفوی سهام در بازار سرمایه نیز دارند که می‌توانند آنها را به فروش برسانند.

نایب‌رئیس کمیسیون بازار پول و سرمایه اتاق تهران ادامه داد: البته در مورد فروش سهام موجود در پرتفوی بورسی بانک‌ها نیز اگر همه بانک‌ها بدون زمان‌بندی وارد عرضه شوند، بازار سرمایه توان تحمل عرضه‌های را ندارد و با کمبود تقاضا مواجه می‌شود.

به گفته سلیمی، درحالی‌که کل معاملات بازار سرمایه روزانه به ۲۰۰ میلیارد تومان می‌رسد طبیعی است که عرضه شدید بانک‌ها می‌تواند چالش‌برانگیز باشد.

عضو هیات نمایندگان اتاق ایران با تأکید بر لزوم برنامه‌ریزی بانک‌ها برای فروش دارایی‌های بورسی، اظهار داشت: اجماع بانک‌ها در این حوزه می‌تواند زمینه‌ای فراهم کند که نظام بانکی حداقل تا پایان سال، بنگاه‌داری در حوزه شرکت‌های بورسی را کاهش دهد هرچند برخی از بانک‌ها دارایی‌های سهام خود را به‌واسطه سوددهی بالا نگه می‌دارند تا زیان سایر حوزه‌ها را پوشش بدهند.

وی، ممنوعیت بانک‌های دولتی در فروش املاک خود زیر قیمت کارشناسی را یکی دیگر از مشکلات موجود در مسیر فروش اموال مازاد بانک‌ها برشمرد و افزود: دارایی‌های ملکی و تجاری بانک‌های دولتی متعلق به دولت است و برای فروش باید ارزیابی کارشناسی شوند اما هیچ‌کسی حاضر نیست این اموال را با نرخ ارزیابی‌شده بخرد از سوی دیگر بانک هم اجازه ندارد اموال را زیر نرخ ارزیابی‌شده بفروشد.

سلیمی با اشاره به اینکه فعلاً اکثر بانک‌ها شعب زیادی دارند که وجود آنها توجیهی ندارد، گفت: در سال‌های گذشته به‌واسطه تلاش بانک‌ها برای جذب مشتریان، شعب متعدد بانکی در خیابان‌های شهر تأسیس شدند تا جایی که یک بانک در یک خیابان چند شعبه دارد اما اکنون وجود این تعداد شعبه بانک اصلاً توجیه ندارد.

نایب‌رئیس کمیسیون بازار پول و سرمایه اتاق تهران ادامه داد: پیش از رواج بانکداری الکترونیک، تقاضای بالای مشتریان برای مراجعه به باجه‌بانک‌ها، وجود شعب متعدد را توجیه‌پذیر می‌کرد اما حالا مراجعه به شعب بانکی به‌قدری کاهش یافته که عملاً توجیهی برای این تعداد شعب بانکی وجود ندارد.

سلیمی افزود: چندین سال پیش، در کشورهای توسعه‌یافته نیز دو طرف خیابان‌ها را شعب بانکی اشغال کرده بودند اما اکنون شعب بانکی در این کشورها بی‌نهایت تقلیل پیدا کرده‌اند و به‌ندرت به چشم می‌آیند بر این اساس تعداد شعبات ما نیز باید کاهش یابد تا هم بخشی از منابع بانکی تجهیز شود و هم بهره‌وری بانک‌ها بالا برود.

وی با بیان اینکه فروش این شعب به بانک‌های دیگر نیز امکان‌پذیر نیست چراکه همه بانک‌ها با مازاد شعبه مواجه هستند، ادامه داد: این شعب باید به ملک تجاری و حتی مسکونی تبدیل‌شده و در بازار عرضه شوند که در این صورت اولاً به دلیل جانمایی خوب شعب و دوما به دلیل پائین بودن ارزش آنها نسبت به سایر اموال مازاد بانکی، سریع‌تر در بازار جذب می‌شوند و منابع حاصل از آنها به چرخه عملکرد بانکداری تزریق می‌شود.