به گزارش دیوان اقتصاد، در شرایطی که جامعه درگیر افزایش قیمت دلار ناشی از تهدیدات رییس‌جمهوری امریکاست، تغییر سکانداران اقتصادی تنها این معنی را دارد که امریکا تعیین‌کننده بوده و توانسته به‌طور غیرمستقیم صحنه‌گردان اقتصاد ایران باشد. 

راهبرد ترامپ اعمال فشار بر اقتصاد ایران است و اتاق فکرهای امریکایی با پیش‌بینی دقیق رفتار جریان‌های داخلی باقی سناریوی تنش‌آفرینی در مسیر اجرای برنامه‌های اقتصادی را به اختلافات نیروهای سیاسی در داخل سپرده‌اند تا آنها با استیضاح وزرا پروژه افزایش رنج اقتصادی را به سرانجام برسانند؛ در این سناریو اگر دلار افزایش قیمت پیدا کند، تحریم‌ها موثر بوده و مردم تحت فشار قرار خواهند گرفت و اگر به دلیل افزایش قیمت ارز، وزرا و مدیران اقتصادی کنار گذاشته شوند، باز هم برنده ایده تحریم‎ خواهد بود، چراکه هدف تحریم، ایجاد بی‌ثباتی اقتصادی و نارضایتی است و واکنش قابل پیش‌بینی مخالفان دولت در داخل کشور محقق می‌شود.

در شرایط کاهش منابع ارزی، دولت و سیاستمداران اقتصادی باید دست به انتخاب بزنند و تصمیم‌گیری کنند که اندک منابع ارزی صرف توسعه و حفظ زیرساخت‌ها یا با پول‌پاشی و شوهای تبلیغاتی قیمت دلار را پایین نگه داشته و مجوز صدور کالاهای تجملی مورد علاقه طبقات مرفه صادر شود.

بر اساس سندهایی که تفکرات طراحان تحریم علیه ایران نشان می‌دهد آنها به دنبال آن هستند تا دولت‌ ایران را به ارزپاشی و واردات کالاهای تجملی وادار کنند تا زیرساخت‌‎ها مستهلک و فرسوده شوند و با شکننده‌ کردن اقتصاد و صنایع ایران، کشور در برابر خواست امریکا تسلیم شود.