سیدمحمد بحرینیان، صنعتگر باسابقه و پژوهشگر توسعه، در واکنش به این وضعیت می‌گوید که این قطعی‌های برق نه تنها باعث رکود و فرسایش صنعت شده‌اند، بلکه جبران خسارات آن نیز به این سادگی‌ها ممکن نخواهد بود. بحرینیان از این مسأله انتقاد می‌کند که نهادهای مالی مانند بانک‌ها، بیمه‌ها و سازمان مالیات که در دوران رونق از سود صنایع بهره برده‌اند، در این شرایط بحرانی هیچ‌گونه مسئولیتی برای جبران خسارت‌های ناشی از قطعی برق به عهده نگرفته‌اند.

در حالی که بسیاری از مسئولان به کمبود ظرفیت تولید برق در کشور اشاره می‌کنند، بحرینیان به دلیل غفلت‌ها و کم‌کاری‌های دولت در ساخت نیروگاه‌های جدید و تأمین منابع پایدار انرژی در گذشته اشاره می‌کند. به گفته وی، حالا برای جبران این کم‌کاری‌ها باید میلیاردها دلار صرف واردات پنل‌های خورشیدی شود؛ اقدامی که نه تنها دیرهنگام است بلکه موجب وابستگی ارزی نیز می‌شود.

این وضعیت نشان‌دهنده یک نقص اساسی در برنامه‌ریزی و مدیریت منابع است. اگرچه قطعی‌های برق تنها یک علامت ظاهری از بحران موجود هستند، اما واقعیت آن است که این بحران بر بدنه صنعت کشور تأثیر عمیق و جبران‌ناپذیری گذاشته است. در شرایطی که اقتصاد کشور با چالش‌های تورم، رکود و بی‌ثباتی روبه‌روست، این خاموشی‌ها می‌توانند به‌عنوان یک ضربه به پیکر نیمه‌جان صنعت کشور عمل کنند.

در نهایت، به نظر می‌رسد که نمی‌توان صنعت برق را تنها با وعده‌های بی‌پایه و برنامه‌ریزی‌های ناقص اداره کرد. لازم است که مسئولان به‌طور فوری و شفاف در راستای حل این بحران اقدامات مؤثری را انجام دهند. اگر این وضعیت ادامه یابد، هزینه‌های اقتصادی آن می‌تواند بسیار سنگین‌تر از چیزی باشد که اکنون تصور می‌شود.