به گزارش دیوان اقتصاد؛ در این میان، بیمه دی طی سال‌های اخیر با ورود به حوزه بیمه‌گری مگاپروژه‌ها، جایگاه ویژه‌ای در صنعت بیمه ایران برای خود ایجاد کرده است؛ اقدامی که نه‌تنها مزیت رقابتی ایجاد کرده بلکه پیامدهای قابل‌توجهی برای کل بازار بیمه به همراه داشته است.

اهمیت بیمه‌گری در مگاپروژه‌ها
مگاپروژه‌ها با سرمایه‌گذاری‌های میلیاردی و چرخه‌های زمانی بلندمدت شناخته می‌شوند. هرگونه توقف یا خسارت در این پروژه‌ها می‌تواند میلیاردها تومان زیان مستقیم و غیرمستقیم به کشور وارد کند. بیمه‌گری در این حوزه نه‌تنها یک تعهد مالی، بلکه تضمین تداوم چرخه توسعه ملی است. ورود بیمه دی به این عرصه نشان‌دهنده بلوغ مدیریتی و جسارت راهبردی است که تنها معدودی از شرکت‌های بیمه کشور توان آن را دارند.

یکی دیگر از نمونه‌های شاخص، صدور بیمه‌نامه برای سدها و نیروگاه‌های برق‌آبی بود؛ اقدامی که برای نخستین‌بار توسط بیمه دی عملی شد. این پروژه‌ها به‌واسطه پیچیدگی‌های مهندسی، تعدد پیمانکاران و ریسک‌های محیطی، از دشوارترین حوزه‌های بیمه‌گری به شمار می‌روند. بیمه دی با طراحی محصولات ویژه و تیم کارشناسی متخصص توانست اعتماد کارفرمایان و دستگاه‌های اجرایی را جلب کرده و عملاً به مرجع پوشش‌دهی این‌گونه پروژه‌ها تبدیل شود.

ورود بیمه دی به مگاپروژه‌ها تنها یک موفقیت سازمانی نیست، بلکه پیامدهایی برای کل صنعت بیمه دارد:
ارتقای اعتبار صنعت بیمه در برابر دولت و کارفرمایان بزرگ؛ وقتی یک پروژه زیرساختی ملی با بیمه داخلی پوشش داده می‌شود، وابستگی به بیمه‌گران خارجی کاهش می‌یابد.
ایجاد استانداردهای جدید در ارزیابی ریسک؛ بیمه دی با استفاده از مدل‌های مهندسی و مالی دقیق، فرآیندهای ارزیابی ریسک را در سطحی بالاتر به کار گرفته است.
تقویت پیوند بیمه و بازار سرمایه؛ بسیاری از این پروژه‌ها با ابزارهای مالی نوین تأمین مالی می‌شوند و نقش بیمه در پوشش ریسک سرمایه‌گذاران حیاتی است.

پوشش‌دهی پروژه‌های کلان ملی، برای بیمه دی چند دستاورد کلیدی داشته است:
افزایش سهم بازار: تمرکز بر پروژه‌های ملی به‌طور مستقیم در ارتقای سهم ۲۰ درصدی بیمه دی از بازار بیمه ایران اثرگذار بوده است.
تقویت برند سازمانی: بیمه دی در ذهن فعالان اقتصادی به‌عنوان شرکتی نوآور و توانمند در پذیرش ریسک‌های بزرگ تثبیت شده است.
تنوع‌بخشی به سبد بیمه‌ای: ورود به بیمه‌گری پروژه‌های کلان باعث شده تا ساختار پرتفوی بیمه دی متوازن‌تر شود و وابستگی به یک یا دو رشته بیمه‌ای کاهش یابد.

البته ورود به مگاپروژه‌ها چالش‌های خاص خود را دارد که مدیران بیمه باید به آن توجه کنند:
مدیریت ریسک‌های انباشته: تمرکز بیش از حد روی پروژه‌های بزرگ می‌تواند ریسک انباشت خسارت را افزایش دهد.
ضرورت مشارکت بیمه‌های اتکایی: بدون پشتوانه بیمه‌گران اتکایی داخلی و خارجی، پوشش این پروژه‌ها دشوار خواهد بود.
نیاز به سرمایه انسانی متخصص: تحلیل‌های فنی، مالی و حقوقی پروژه‌های ملی، نیازمند کارشناسان چندرشته‌ای است که بیمه دی باید به جذب و تربیت آنها ادامه دهد.

مدیرعامل بیمه دی بارها تأکید کرده است که مگاپروژه‌ها می‌توانند سکوی پرتاب شرکت به سطوح بالاتر باشند. با این حال، آنچه اهمیت دارد، ترکیب این رویکرد با توسعه خرده‌فروشی است. به عبارت دیگر، مگاپروژه‌ها ویترین توانمندی بیمه دی هستند، اما رشد پایدار تنها در صورت تقویت بیمه‌های خرد و گسترش شبکه فروش محقق خواهد شد. این توازن راهبردی، نقطه تمایز بیمه دی در سال‌های آینده خواهد بود.

 آنچه مدیران بیمه‌ای کشور باید بدانند
تجربه بیمه دی نشان می‌دهد که ورود هوشمندانه به حوزه‌های پرریسک و پرارزش، در کنار نوآوری محصول و سرمایه‌گذاری در سرمایه انسانی، می‌تواند جایگاه یک شرکت را به سطحی برساند که سهم بازار دو رقمی و حتی ۲۰ درصدی دست‌یافتنی شود. برای مدیران سایر شرکت‌ها، این تجربه الگویی است که صنعت بیمه ایران می‌تواند از طریق آن سهم خود را در اقتصاد ملی افزایش دهد.

حضور بیمه دی در مگاپروژه‌های ملی و زیرساختی را باید نقطه عطفی در مسیر بلوغ صنعت بیمه ایران دانست. این حرکت نه‌تنها نشان‌دهنده توانایی این شرکت در پذیرش ریسک‌های بزرگ است، بلکه نشان می‌دهد صنعت بیمه می‌تواند نقشی فراتر از جبران خسارت ایفا کرده و به شریک راهبردی توسعه ملی تبدیل شود.

اگر این مسیر با مدیریت ریسک هوشمندانه، پشتیبانی بیمه‌های اتکایی و توسعه همزمان بازار خرده‌فروشی همراه شود، بیمه دی می‌تواند در سال‌های آینده الگویی ماندگار برای سایر شرکت‌ها و یکی از ستون‌های اصلی اقتصاد بیمه‌ای کشور باشد.