به گزارش دیوان اقتصاد، «مَهر» یا «صداق» که در زبان فارسی «کابین» و در بین عموم مردم «مهریه» نام دارد، مالی است که زن بر اثر ازدواج، مالک آن می‌شود و مرد نیز ملزم به دادن آن مال به زن خواهد بود. 

طبق ماده ۱۰۷۸ قانون مدنی هر چیزی را که مالیت داشته و قابل تَمَلُّک نیز باشد می‌توان «مَهر» قرار داد.

ماده ۱۰۸۲ می‌گوید به مجرد عقد، زن مالک مَهر می‌شود و می‌تواند هر نوع تصرفی که بخواهد در آن بنماید.

 تعیین سکه طلا به عنوان مَهر در ایران امری رایج است و با توجه به وجود انواع مختلفی از سکه طلا در بازار، ممکن است اختلافاتی درباره نوع سکه‌ای که باید به عنوان مهریه از سوی زوج به زوجه پرداخت شود ایجاد شود

اداره کل حقوقی قوه قضاییه حالا به سوالی در این باره پاسخ داده است.

در سوال مطرح شده آمده است:

با عنایت به افزایش روز افزون قیمت مسکوکات طلا و تنوع انواع سکه موجود در بازار؛ مشتمل بر سکه بانکی، امامی، بهار آزادی و عادی و با توجه به اینکه در سندهای نکاحیه عمدتاً سکه طلای بهار آزادی به عنوان مهریه ذکر می‌شود، خواهشمند است اعلام فرمایید مقصود از سکه بهار آزادی کدام‌یک از انواع سکه‌های موجود در بازار می‌باشد؟ آیا عنوان سکه بهار آزادی به سکه عادی موجود در بازار نیز اطلاق می‌شود؟ چنانچه سکه عادی، سکه بهار آزادی محسوب نمی‌شود، با پرداخت چه نوع سکه‌ای محکوم‌علیه بری‌الذمه می‌شود؟ در صورت عدم وجود و یا عدم دسترسی به سکه مورد نظر با کیفیت اعلامی در بازار، کیفیت اجرای حکم چگونه است؟

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:

«اولاً، تفسیر قرارداد و احراز قصد مشترک طرفین قرارداد، امری قضایی و بر عهده مرجع رسیدگی کننده است؛ ثانیاً، با توجه به حکم مقرر در مواد ۲۲۴ و ۲۲۵ قانون مدنی، آنچه از تعیین سکه بهار آزادی به عنوان مهریه به ذهن متبادر می‌شود، «سکه بهار آزادی بانکی» است و ذمه زوج با تحویل این قسم از مسکوکات طلا، بریء می‌شود؛ مگر آن‌که خلاف آن به اثبات برسد. ثالثاً، با توجه به آنچه در بند پیشین آمد، پاسخ به پرسش ذیل استعلام منتفی است.»

به گزارش ایسنا، منظور از عبارت «ذمه زوج بریء می‌شود» این است که با پرداخت سکه، شوهر تعهد خود را اجرا کرده و دیگر چیزی بر عهده او نیست.
 
بر اساس این نظریه که طبق اصولی حقوقی صادر شده است، ملاک اصلی برای تعیین نوع سکه، «قصد مشترک» طرفین قرارداد «ازدواج» است که توسط دادگاه یا مرجع رسیدگی کننده باید احراز شود.
 
اگر در هنگام تعیین مهر، نوع سکه با ذکر جزئیات آن دقیقا مشخص شود، جایی برای اختلاف باقی نمی‌ماند اما اگر طرفین عقد، مثلا تعدادی سکه با عنوان «سکه بهار آزادی» تعیین کنند و بعدا در هنگام پرداخت، اختلاف ایجاد شود که منظور از سکه بهار آزادی کدام نوع سکه است، طبق عرف، مقصود، «سکه بهار آزادی بانکی» است.