در این میان بسیاری از کارشناسان و فعالان اقتصادی معتقدند برای تولید و اشتغال بیشتر در کشور باید با در نظر گرفتن مزیت های موجود در مناطق مختلف در جهت تقویت صنایع موجود تلاش کرد.
به گزارش دیوان اقتصاد-امیرعلی امینیان-سال گذشته با اجرای طرح رونق تولید توسط وزارت صنعت،معدن و تجارت چرخ حدود 20 هزار واحد صنعتی به گردش در آمد و عده زیادی از کارگران کارخانه ها که به دلیل بی تدبیری های ادوار گذشته خانه نشین شده بودند توانستند بار دیگر با کار و تلاش آشتی کرده و سفره خانواده خود را از محصول طرح رونق تولید رنگین کنند.
حال قرار است این طرح در سال جدید هم تداوم داشته باشد.با توجه جدی تر همه ارکان نظام به موضوع ایجاد شغل اتفاق های تازه و خوبی در راه است تا بخش مهمی از جوانان جویای کار بتوانند دست در دست هم پرچم تولید را بر فراز قله صنعت کشور به اهتزاز در آورند.
در این میان برخی از فعالان بخش خصوصی معتقدند تقویت تولید و اشتغال باید در جایی خارج از دولت مدیریت شود و عده ای دیگر نیز می گویند تا دولت و برنامه ریزی هایش نباشد بخش خصوصی نمی تواند کاری برای تولید و اشتغال انجام دهد.
دیدگاه های هر کدام از این گروه ها نگاه های کارشناسی دارد که بررسی آن ها می تواند مسیر مطلوب در توسعه تولید و افزایش اشتغال را تعیین کند.
بررسی موانع تولید و اشتغال در کشور نشان میدهد مسوولان دولتی با وجود همه تلاش هایی که برای سر و سامان دادن به این بخش مهم اقتصاد کرده اند هنوز راه طولانی در پیش دارند.
در این میان فعالان اقتصادی برنامه ریزی دقیق تر برای صنایع موجود را راهکاری برای افزایش اشتغال بر می شمرند.
در همین رابطه داوود اکبری، کارشناس طراحی صنعتی بخش خصوصی درباره بررسی راهکارهای افزایش اشتغال به خبرنگار دیوان اقتصاد گفت:عمده ترین مانع تولید و اشتغال را نبود راهبرد برای تعیین خوشه های صنعتی میدانم. هنگامی که مساله تولید سامان یابد و ریل گذاری های آن به نحو منظقی صورت گیرد اشتغال نیز به تبع تولید رونق خواهد یافت .
اکبری افزود: وارونه سازی روش حل مساله خیلی از اوقات مشکل را بیشتر می کند.
وی با بیان اینکه در حال حاضر بدلیل نگرش های چند دهه گذشته و با هدف تامین حداکثر نیازمندی های مصرف داخلی ، به همه حوزه های تولید ورود کرده ایم تصریح کرد:در نتیجه این تفکر تنوع خوشه های کشور زیاد شده و گویا سه رقمی شده است در حالی که تعداد خوشه های صنعتی در کشور های دیگر 1 و حداکثر دو رقمی است .
این فعال بخش خصوصی اظهار کرد: با توجه به نقش فناوری در دنیای امروز صنعتی و اهمیت خوشه بندی های تخصصی ، محدود سازی خوشه های صنعتی بعنوان یک راهبرد برای تولید صنعتی کشور بسیار مهم و اثر گذار خواهد بود .
اکبری  تکثیر بیش از حد خوشه های صنعتی را در منابع مالی و نیروی انسانی، سرمایه گذاری های داخلی و خارجی ، مواد اولیه ،خرید و تامین دانش فنی طراحی و تولید ،بازار ها و کیفیت کالا تاثیر گذار دانست و اظهار امیدواری کرد با برنامه ریزی دقیق و هدفمند بتوان در جهت ساماندهی خوشه های صنعتی گام برداشت.
وی یکی از مهم ترین تبعات تنوع بیش از حد خوشه های صنعتی را عدم امکان تربیت نیروی ماهر و سامان دهی به توان واحد های فنی و مهندسی دانست و افزود:به نظر می رسد تربیت نیروی انسانی و توانمند و متخصص در بیش از 260 خوشه صنعتی از توان هر کشوری خارج است . مانند آنست که هر یک از ما بدون توجه به امکانات بازار بخواهیم در تمامی زمینه های لازم نیاز شخصی مان مهارت کسب کنیم.چنین چیزی غیر عقلایی و غیر اقتصادی است .
این کارشناس طراحی صنعتی ادامه داد:از نگاه خرد توجه صرف به سخت افزار تولید و توان سخت افزاری نیروی انسانی و عامل نیروی انسانی را فقط در طبقه کارگر و تکنسین جستجو کردن نیز از دیگر موانع رشد و توسعه صنعتی بشمار میرود .
اکبری تاکید کرد:فناور محور بودن تولید صنعتی و رشد و توسعه صنعتی در دنیای امروز بعنوان رکن بسیار مهمی ایفا نقش کرده و میکند . نیرو و منابع انسانی ، در تمامی ابعاد و کیفیت های آن میبایست مورد توجه برنامه ریزان قرار گیرد . وی افزود: کارشناسان واحد ها ی فنی مهندسی صرفا نباید کارمندان سربار صنعت در صف و ستاد صنعت تلقی شوند . واحد های طراحی و توسعه بعنوان واحد های کارشناسی و تخصصی عامل در متن صنعت باید به رسمیت شناخته شوند و حلقه کامل کننده میان تولید و بازار و هم چنین میان تولید و نیروی کار تولیدی بشمار آیند .
اکبری یادآور شد: واحد های طراحی مهندسی و طراحی صنعتی  و طراحی محصول در قالب واحد های دی اند دی  این توانایی را خواهند یافت که بتوانند بعنوان بازوی نرم افزاری صنعت ، تولید و توسعه عمل نمایند .
در نقطه مقابل گروهی از فعالان اقتصادی می گویند که برای توسعه اشتغال نه تنها این خوشه های صنعتی برای توانمندی های کشور ناچیز است بلکه باید کسب و کارهای جدید و صنایع تازه ای نیز به فهرست کالاهای صنعتی افزوده شود تا زمینه تولید کالاهای جدید نیز فراهم شود.
ادیک مگردیچیان،یک فعال صنعت اسباب بازی در ایران در همین زمینه به خبرنگار دیوان اقتصاد گفت:برخی صنایع در کور ظرفیت توسعه فراوانی دارد و می تواند علاوه بر تامین نیاز داخلی زمینه ساز اشتغال گروه زیادی از جوانان باشد.
مگردیچیان افزود:به عنوان مثال در صنعت اسباب بازی تنها 10 درصد اسباب بازی مورد نیاز کشور در داخل تولید می شود و این در حالی است که طرح های زیادی برای تولید اسباب بازی های ایرانی وجود دارد.
وی ساماندهی برخی صنایع که هنوز در قالب صنف تولیدی اداره می شوند را یک گام مهم برای افزایش تولید و اشتغال دانست و یادآور شد:هر چه تعداد کارگاه های کوچک و متوسط در کشور بیشتر باشد اشتغال نیز بیشتر است و اقدام دولت در توسعه بنگاه های کوچک و متوسط بسیار ارزنده است به شرطی که این کارگاه ها هدفمند و برنامه ریزی شده فعالیت کنند و از مسیرشان منحرف نشوند.
این فعال بخش خصوصی نیز تداوم اجرای طرح رونق تولید در سال 96 را بسیار مطلوب ارزیابی کرد و گفت:طرح رونق تولید در سال گذشته بسیاری از واحدهای صنعتی در شرف تعطیلی و یا تعطیل را نجات داد و روح کار و تلاش را بار دیگر به کشور بازگرداند و اگر این طرح امسال هم اجرا شود بدون شک امید و انگیزه بیشتری در تولید کنندگان داخلی ایجاد می کند.
این روزها و با داغ شدن دوباره موضوع تولید و اشتغال در کشور کارشناسان اقتصادی نظرات متعددی ارائه می دهند تا بتوانند سهمی در اشتغالزایی بیشتر کشور داشته باشند اما وجه مشترک همه این نظرات را می توان توجه به بازارسازی داخلی و خارجی برای تولید بیشتر،حمایت منطقی از تولید با حذف موانع قانونی در بخش های مالیات و بیمه ،توجه بیشتر بانک ها به صنعت و تولید و توسعه میدانی صنایع با تکیه بر ظرفیت های بومی و منطقه ای دانست.بدون شک سال اقتصاد مقاومتی،تولید و اشتغال نقطه عطف افزایش کارآمدی تولید و فعالیت های اشتغالزا خواهد بود.