به گزارش دیوان اقتصاد، یاد استیضاح عطاالله مهاجرانی در دولت اول خاتمی افتادم مردم یک هفته قبل از استیضاح در باره آن صحبت می کردند و روز استیضاح اکثرا به رادیو گوش سپرده بودند.

 در حالی برای یک جامعه جهان سومی ظاهرا اقتصاد بسیار مهمتر از فرهنگ هست، اما در آن زمان استیضاح وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی چنان موج و غوغایی به یادماندنی ایجاد کرد. اما امروزه چرا بود و نبود مجلس و دولت و وزیر و وکیل و عملکردشان دیگر مهم نیست و مردم بی‌اعتنا از کنار آن رد می‌شوند؟

 فکر می‌کنم مردم می‌دانند که مشکل کجاست. اما نمایندگان جرات پرداختن به آن را ندارند و آن "مذاکره برای رفع تحریم هاست".

 اگر ده سال قبل یک متخصص اقتصادی یعنی علی طیب‌نیا وزیر دور اول دولت روحانی فهمید و در دور دوم وقتش را تلف نکرد به زیر بار وزارت نرفت تا دوباره بیهوده وزیر شود، و گفت " مشکل اقتصاد ایران اقتصادی نیست مشکل اقتصاد ایران سیاسی است".  

 اما حالا دیگر نیازی نیست اقتصاددان و کارشناس و متخصص باشی، همگان می‌دانند مشکل اقتصاد ایران تحریم است و تحریم است و تحریم.

 تا این مشکل حل نشود همه اقدامات خنثی و بیهوده است و از دست هیچکس هیچ کاری بر نمی آید. چه همتی یا طیب‌نیا در راس وزارتخانه باشند و چه یک چوب خشک! فرقی نمی‌کند.

 امروز در محل کار، در مترو و در خیابان با انبوهی از مردم برخورد داشتم. از بی تفاوتی مردم نسبت به برکناری وزیر اقتصاد می‌شد فهمید که انگار اصلا مجلس و وزیر و وکیل و دولتی که همگی برآمده از رای اقلیت هستند برایشان بی‌اهمیت است.

 چون همگان می‌دانند اقتصاد کشور قفل شده و هیچ‌کدام این رفتارها گره‌گشا نبوده و سرگرمی بیش نیست. دیگر هر کسی می‌داند مشکل این مملکت کجاست. اما مجلس و دولت و وزیر و نماینده با مردم صادق و روراست نیستند و سر زیر برف کرده و جرات گفتن واقعیت را ندارند.

 خلاصه آنکه همه می‌دانیم این نوع استیضاح‌ها هیچ تاثیری در بهبود وضعیت اقتصادی و معیشتی مردم فقرزده‌ی ایران ندارد.

*جامعه شناس و پژوهشگر علوم اجتماعی