به گزارش دیوان اقتصاد، مسئولان بارها از اثر مثبت تعطیلی‌ها سخن گفته‌اند. به ادعای وزارت نیرو، در تعطیلات ابتدای مردادماه مصرف برق حدود ۱۹ هزار مگاوات‌ساعت در یک روز و ۳۹ هزار مگاوات‌ساعت در روز بعد کاهش یافت. همچنین از صرفه‌جویی بیش از ۴۱۸ هزار مترمکعب آب خبر داده شد. این آمار نشان می‌دهد تعطیلی می‌تواند در کوتاه‌مدت فشار شبکه را کم کند. اما مسئله اینجاست که این اثرات موقت است و هزینه‌های سنگین اجتماعی و اقتصادی به دنبال دارد.

اختلال در آموزش، رکود در کسب‌وکارها و کاهش بهره‌وری تنها بخشی از پیامدهای تعطیلی‌های ناگهانی است. برخی منابع برآورد کرده‌اند که هر روز تعطیلی غیرمنتظره می‌تواند تا ۲۵ هزار میلیارد تومان زیان اقتصادی به کشور تحمیل کند. چنین خسارتی نشان می‌دهد که این سیاست نه یک راه‌حل، بلکه نوعی عقب‌نشینی از تصمیمات سخت و اصلاحات واقعی است.

مسئله اصلی همچنان باقی است؛ زیرساخت‌های فرسوده، مدیریت ناکارآمد و الگوهای غلط مصرف. تا زمانی که شبکه برق و آب کشور نوسازی نشود، فناوری‌های نوین در مدیریت مصرف به‌کار گرفته نشود و آموزش عمومی جدی گرفته نشود، بحران‌ها ادامه خواهد داشت و تعطیلی به نسخه همیشگی مدیران تبدیل می‌شود.

در بسیاری از کشورهایی که شرایط آب‌وهوایی مشابه ایران دارند، مدیریت مصرف بر پایه برنامه‌ریزی دقیق، کنترل هوشمند بار شبکه و سرمایه‌گذاری در انرژی‌های نو پیش می‌رود. در ایران اما کمبود انرژی نه فرصتی برای اصلاح الگوها، بلکه بهانه‌ای برای خاموش کردن چراغ اقتصاد با تعطیلی است.

تعطیلی مسکن موقتی است، اما درمان بحران انرژی در اصلاحات ساختاری و مدیریت علمی مصرف نهفته است. اگر این تغییر مسیر اتفاق نیفتد، بحران‌های انرژی تکرار خواهد شد و با هر بار تعطیلی اعتماد عمومی بیش از پیش فرسایش می‌یابد.