به گزارش دیوان اقتصاد به نقل از مهر، طبق تعاریف رسمی آمار، افراد دارای اشتغال ناقص، شامل شاغلانی می‌شود که به دلایلی، کمتر از ۴۴ ساعت در هفته کار می‌کنند و تمایل به انجام کار اضافی تا سقف میزان معمول یعنی ۴۴ ساعت در هفته دارند؛ دلایل بروز اشتغال ناقص می‌تواند پیدا نکردن کار با ساعت کار بیشتر، قرار داشتن در فصل غیر کاری و دلایل اقتصادی نظیر رکود کاری باشد.

بر اساس جدیدترین جداول آماری مرکز آمار ایران مربوط به وضعیت اشتغال کل سال ۹۶، بیش از ۲ میلیون و ۴۳۵ هزار و ۳۲۶ نفر از «افراد در سن کار»، کمتر از ۴۴ ساعت در هفته کار می کنند و جزو افراد دارای اشتغال ناقص محسوب می شوند.

اما مقایسه این آمار با وضعیت اشتغال ناقص در سال ۹۵ نشان می دهد، که در آن سال دو میلیون و ۳۳۵ هزار و ۴۷۸ نفر از «افراد در سن کار» کمتر از ۴۴ ساعت در هفته کار می‌کردند و دارای اشتغال ناقص بودند.

بنابراین در سال ۹۶ نرخ اشتغال ناقص نسبت به سال ۹۵ افزایش داشته و از ۹.۱ درصد به ۹.۲ درصد رسیده است. همچنین جمعیت دارای اشتغال ناقص ۹۹ هزار و ۸۴۸ نفر در سال گذشته نسبت به سال ۹۵ افزایش داشته که البته این رشد لزوما نمی تواند جنبه منفی داشته باشد؛ چراکه ممکن است برخی از افراد دارای اشتغال ناقص در سال ۹۵، برای سال ۹۶ در شغل دلخواه خود به صورت تمام وقت مشغول شده باشند و از طرفی افراد بیکار به جمعیت شاغل دارای اشتغال ناقص پیوسته باشند که این می تواند خود مقدمه ای برای ورود به بازار باشد.

از مجموع جمعیت ۲ میلیون و ۴۳۵ هزار نفری دارای اشتغال ناقص، یک میلیون و ۵۷۹ هزار و ۳۹۰ نفر در مناطق شهری و ۸۵۵ هزار و ۹۳۵ نفر نیز در مناطق روستایی سکونت دارند.

بررسی وضعیت شغلی افراد دارای اشتغال ناقص نشان می دهد، که ۹۱ هزار و ۱۸۰ نفر افراد متخصص هستند؛ ۵۸ هزار و ۷۰۰ نفر از این افراد را تکنسین‌ها و دستیاران، ۸ هزار و ۷۰۰ نفر را کارمندان امور اداری و دفتری، ۳۰۲ هزار و ۴۰۰ نفر را شاغلان ماهر کشاورزی، جنگلداری و ماهیگیری، ۶۶۹ هزار و ۵۸۲ نفر را صنعتگران و کارکنان مشاغل مربوط، حدود ۲۹۲ هزار را نفر متصدیان ماشین آلات و دستگاه‌ها و رانندگان وسایل نقلیه و ۸۸۸هزار و ۱۳۰ نفر را کارگر ساده شامل می‌شوند.

همچنین در بخش گروه فعالیت شغلی نیز از مجموع ۲ میلیون ۴۳۵ هزار نفر، دو میلیون و ۴۱۰ هزار و ۱۱۲ نفر در بخش خصوصی و تعاونی ۲۵ هزار و ۲۰۰ نفر در بخش عمومی به عنوان حقوق بگیر فعالیت می کنند.