به گزارش دیوان اقتصاد، گفته می شود که اتمام پروژه های عمرانی نیمه تمام رقمی در حدود 800 هزار میلیارد تومان بودجه نیاز دارد و با این حال در بودجه سال 99 هفتاد هزار میلیارد تومان طرح های عمرانی جدید تعریف شده است.
با احتساب این میزان از سهم بودجه برای طرح های عمرانی، چیزی در حدود 10 سال زمان و بودجه نیاز است تا طرح های عمرانی نیمه تمام به بهره برداری برسند.
در این شرایط و عقب ماندگی، تعریف طرح های جدید می تواند وضعیت کسری بودجه و بازماندگی از طرح های نیمه تمام را تشدید کند. به عبارت ساده تر، کلنگ زنی طرح های جدید عمرانه که قاعدتا تبلیغات توسعه محسوب می شوند، یکی از مهم ترین عوامل کسری بودجه است.
این در حالی است که تورم رقم حقیقی این طرح ها را از حدود 400 هزار میلیارد تومان به 800 هزار میلیارد تومان رسانده است.
از این رو باید به این نکته نیز اشاره داشت که اگر تورم افزایش نداشته باشد، طی ده سال می توان این پروژه ها را به اتمام رساند.
صدیف بدری عضو کمیسیون عمران مجلس شورای اسلامی در این خصوص گفته بود که متاسفانه در حال حاضر 80 هزار پروژه عمرانی نیمه تمام در سطح کشور وجود دارد که اتمام این پروژه‌ها نیازمند 800 هزار میلیارد تومان اعتبار است.
حال نکته دیگری که مطرح می شود این است که عمر متوسط پروژه ها با وجود کمبود اعتبار به بالای 10 سال رسیده است و این مساله استهلاک و هزینه طرح ها را نیز تا حدودی افزایش داده است.
اما در این میان علاقه و میل دولت و مدیران به کلنگ زنی، به رغم عقب ماندگی پروژه های حیاتی پایان نا پذیر است.
این مساله درست است که هر روز در کشور نیاز به پروژه های جدید وجود دارد و نباید از پیشرفت غافل شد، اما زمانی که خشت های زیرین دیواری را نیمه تمام گذاشته باشیم، بالا بردن آن کاری بس عبث و بی حاصل خواهد بود.
در نتیجه چنین آماری نشان می دهد که کشور ما تا حد قابل توجهی از توسعه یافتگی عمرانی و پیشرفت زیرساخت ها عقب مانده است.
با این وجود فعالیت های رسانه ای دولت مردان اجازه نمی دهد که به جای تعریف طرح های جدید، کار طرح های قبلی را به پایان برسانند. این مساله چیزی نیست جز پروپاگاندایی برای توسعه.
در حقیقت چیزی که در رسانه ها نمایش داده می شود، با حقیقت جریان توسعه در کشور کاملا رابطه عکس دارد.
نیمه تمام ماندن پروژه هایی که از سال های پیش در جریان رانت ها و کمبود بودجه ها گم شده اند و پروژه هایی جدید که با وجود فروش اندک نفت ایران در بازارهای متعارف به امید فروش روزانه یک میلیون بشکه در انتظار کلنگ زنی قرار دارند، نشان می دهد که برنامه ای جدی برای توسعه در دولت وجود ندارد و مساله مهم، نمایی زیبا از اقدامات است، هر چند که باطن آن توخالی باشد.
در زمانی که این میزان از سرمایه (800 هزار میلیارد تومان) در بودجه نادیده گرفته می شود، وارد کردن فشار جدید به بودجه می تواند عاملی مهم باشد برای کسری های جدی تر در بودجه، به خصوص این مساله که درآمد های کشور به دلیل تحریم صنعت نفت به میزان قابل توجهی کاهش یافته و صادرات نفت در بازارهای متعارف به صفر میل می کند، می تواند تاثیر این کسری ها را بیش از پیش مشهود کند.