به گزارش دیوان اقتصاد، مدتی است که صنعت فولاد با چالش‌های متعددی دست و پنجه نرم می‌کند. گرانی و قطعی برق و گاز، انحصارگرایی و اخیراً افزایش تعرفه عوارض صادراتی ازجمله این چالش‌هاست.

این چالش‌ها در سال گذشته به حدی رسیدند که ۱۱۰ کارخانه فعال در بخش خصوصی تعطیل شدند. وزیر صنعت نیز در واکنش به اعتراض تولیدکنندگان نسبت به وضع موجود از آن‌ها خواست که جمع کنند و بروند سوریه.

طبیعتا انتقال صنایع انرژی‌بر به کشورهای دیگر می‌تواند ابتکار جالبی باشد و منجر به بهینه‌سازی منابع شود. چه بسا کشورهای توسعه‌یافته‌ای که فعالیت کارخانه‌های صنایع سنگین خود را به کشورهای کمترتوسعه‌یافته منتقل می‌کنند.

اما نکته اصلی این است که آیا سوریه توان میزبانی از صنعت فولاد ایران را دارد یا خیر؟ چراکه این کشور مدت زمان طولانی درگیر جنگ‌های داخلی و منطقه‌ای بود.

در حال حاضر این کشور در تأمین منابع خود حتی برای مصارف خانگی به کشورهای دیگر وابسته است. حال از آن‌ها چطور می‌توان انتظار داشت که تامین‌کننده برق و گاز کارخانجات فولاد ایران شوند؟

از این رو به نظر می‌رسد انتقال صنعت فولاد ایران به سوریه پیشنهادی غیرکارشناسی و البته ناشدنی باشد.

انتقال صنعت فولاد شدنی است؟
در رابطه با انتقال صنعت فولاد ایران به سوریه یک عضو هیات مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد گفت: انتقال این صنعت به سوریه پیشنهاد وزیر صمت بود که امکان‌پذیر نیست. چراکه سرمایه‌گذار به دنبال منافع و سود خود می‌گردد و در سوریه نفعی برای آن‌ها وجود ندارد.

رضا شهرستانی در گفتگو با تجارت‌نیوز اظهار کرد: اگر شرایط تولید و امکانات سوریه بهتر از ایران باشد شاید پیشنهاد وزیر مورد قبول واقع شود. اما به نظر می‌رسد که همچین اتفاقی عملی نخواهد شد.

وی درباره بازگشت کارخانه‌های تعطیل‌شده فولاد به چرخه تولید توضیح داد: تعدادی از کارخانجات فولادی به چرخه تولید بازگشته‌اند. با این حال افزایش تعرفه عوارض صادراتی بار دیگر وضعیت این کارخانه‌ها را به حالت نیمه‌تعطیل تغییر داد.

شهرستانی در پایان تأکید کرد: با توجه به شرایط کنونی سرمایه‌گذاران به دنبال توسعه کسب و کار خود نیستند اکثر آن‌ها تمایل به خروج از این صنعت دارند.