به گزارش دیوان اقتصاد، در خبر یکی از رسانه های بیمه ای ؛ منظور اعضا کمیسیون تخصصی از تغییرات پیشنهادی به شورای‌عالی بیمه را [ کاهش تصدی گری و چابک سازی نهاد ناظر و تسهیل تدریجی روند جوانگرایی در صنعت بیمه ] عنوان نموده . بدون هیچ تردیدی کمتر کارشناس بیمه شناسی را می توان یافت که با این اهداف مطلوب مخالف باشند . در سال ۱۳۸۲ زمان ورود مجدد شرکت های بیمه خصوصی پس از ۲۴ سال ، انحصار مدیریت و سرمایه گذاری دولت در شرکت های بیمه ،چهار شرکت بیمه خصوصی با اخذ مجوز برای نیل به همین اهداف و کمک به دولت در جهت خصوصی سازی اقتصاد و پوشش دهی به بنگاههای کوچک و بزرگ به بازار آمدند ،لیکن متاسفانه بدلیل حاکمیت رویکرد مدیریت سنتی بجا مانده در اذهان مدیران کوچ کرده و بازنشسته از پنج شرکت بیمه دولتی به بخش خصوصی ، در بسیاری از تصمیمات متاسفانه " درب همچنان بر همان پاشنه می چرخید " . این نوع تفکر موجب ایستایی و جاماندگی بازار بیمه در پیوستن به روند نوآوریهای شرکت های بیمه کشورهای توسعه یافته و منطقه گردیده و به نفع اقتصاد ملی نیست و نخواهد بود .

جوانگرایی ، پویایی و چابک سازی بازار بیمه که با تحولات مدیریتی و حضور جوانان در مدیریت شرکت های بیمه تحقق خواهد یافت امری مبارک و قابل تقدیرست ، لیکن نیازمند توجه به نکاتی با اهمیت همچون  :

۱- صنعت بیمه یک رشته مالی بسیار با اهمیت در مثلث ؛ بانک - بورس - بیمه در هر کشورست که به شدت نیازمند توانایی مدیران آن در درک مفهوم دانش مدیریت ریسک و مفاهیم بازاریابی بیمه ، اصول بیمه ، مبانی حقوق و مقررات ، آشنایی کامل با ساختار صنعت و رفتار سازمانی مختص این رشته دانش محور متکی به هنر بیمه گری می باشد .

بسیاری از دانستنی های حرفه بیمه گری را می توان در دانشگاه‌ها و دوره های آموزشی به فراگیران آموزش داد ، لیکن کلیه مدیران کلیدی شرکت های بیمه نیازمند آموختن و کسب توانایی تصمیم سازی و تصمیم گیری بهینه با کمترین درصد خطا بواسطه شناخت دقیق انواع ریسک ها و مدیریت های پرتفوی در سه شاخه ؛ اشخاص - اموال - مسئولیت و بطور کلی در بیمه های زندگی و غیر زندگی در بازه زمانی مشخص و کسب تجربه دارند.  بدون کسب این تجربیات توام با #علم بیمه گری طی گذراندن چرخه شغلی چند ساله ،امکان ایجاد شرایط مطلوب احراز صلاحیت حرفه ای وجود نخواهد داشت . !!!  اینکه در آیین نامه ۹۰ به ده سال تجربه مدیریتی بیمه ای تاکید شده از همین واقعیت سرچشمه می گیرد ‌. لذا ضمن تقدیر از اعضا کمیسیون تخصصی که پیشنهادات نوین به منظور چالاکی و جوانگرایی در مدیریت های کلیدی شرکت های بیمه بازرگانی را ارائه نموده اند ، در خصوص اهمیت مدت سابقه طولانی تر فعالیت مدیران کلیدی صنعت بیمه ، تقاضای دقت نظر بیشتر به منظور حصول  نتایج مثبت ناشی از این تغییرات مورد انتظار است . تجربه ناموفق پیشین آیین نامه ۵۷ آینه پیش روی همه می باشد که میتوان از آن برای ممانعت از انحراف این اقدام ارزنده کمیسیون تخصصی بهره برداری نمود . 
در مجموع پس از خصوصی سازی و آزاد شدن تعرفه ها در برخی از رشته ها ، گام‌های اخیر نهاد ناظر که تلاش در جهت راه اندازی صندوق های تکافل و تغییرات در مفادی از آیین نامه ۹۰ ، دقت نظر خاص را می طلبد . این تلاشها از جمله تصمیمات نوین قابل تحسین بیمه مرکزی ایران و پژوهشکده بیمه می باشند .

کارشناس مطالعات ریسک و بیمه ، حاجی اشرفی