به گزارش دیوان اقتصاد، شفافیت در این عصر جدید معنایی ژرف‌تر از انتشار اطلاعات یافته است. اینک شفافیت به مثابه زبانی مشترک میان سازمان و جامعه ظهور کرده است، زبانی که باید همدلانه سخن بگوید و صادقانه پاسخ دهد. اما این شفافیت واقعی تنها در سایه بازاندیشی درباره چیستی اطلاعات قابل افشا، چگونگی بیان آن و روش‌های تضمین صحت آن محقق می‌شود.

اعتمادسازی نیز دیگر یک اقدام مقطعی نیست، بلکه فرآیندی مستمر و پویاست که باید در تمام لایه‌های سازمان نفوذ کند. این فرآیند از گام‌های کوچک و مداوم آغاز می‌شود و در سطوح مختلف شناختی، عاطفی و نهادی شکل می‌گیرد. اعتماد امروز محصولی نیست که یک‌باره تولید شود، بلکه گیاهی است که باید هر روز آبیاری شود. اعتمادسازی در عصر حاضر نیازمند عبور از سطح شعارهاست. امروز ذینفعان نه به وعده‌ها که به “قابلیت اعتبارسنجی” واقعیات توجه دارند. اینجاست که روابط عمومی باید از نقش سنتی خود به عنوان “گوینده سازمان” فراتر رود و به “تسهیل‌گر گفت‌وگوی اجتماعی” تبدیل شود. چنین نقشی مستلزم ایجاد فضایی امن برای پرسش‌های سخت و پاسخ‌های بی‌پرده است.

یکی از پیچیده‌ترین چالش ها، مدیریت تنش ذاتی بین “شفافیت” و “منافع سازمانی” است. راه حل در اتخاذ رویکرد “شفافیت هوشمند” نهفته است، نه افشای کورکورانه همه اطلاعات، بلکه ایجاد مکانیسم‌هایی که ذینفعان را در فرآیند تصمیم‌گیری سهیم کند بدون به خطر انداختن مزیت‌های رقابتی سازمان.

مدل چهاربعدی شفافیت اثربخش:

۱. شفافیت اطلاعاتی:

– انتشار فعالانه اطلاعات پایه

– ایجاد سامانه‌های پرسش و پاسخ

– مثال: بانک آینده با راه‌اندازی “سامانه شفاف‌ساز”

۲. شفافیت فرآیندی:

– آشکارسازی مراحل تصمیم‌گیری

– امکان رصد پیشرفت پروژه‌ها

– مطالعه موردی: شهرداری تهران و پروژه “شهردار پاسخگو”

۳. شفافیت اشتباهات:

– اقرار به خطاها و یادگیری سازمانی

– طراحی مکانیسم‌های اصلاحی

۴. شفافیت رابطه‌ای:

– ایجاد  تعامل و گفتگوی مستمر با ذینفعان

– تشکیل شوراهای مشورتی

در این منظومه جدید، روابط عمومی نقش‌هایی حیاتی بر عهده می‌گیرد. اینک روابط عمومی باید هم مفسر هوشمند سازمان باشد، هم معمار اعتماد، هم پل ارتباطی و هم ناظر امین. این نقش‌آفرینی مستلزم تحولی عمیق در ساختار، دانش و مهارت‌های این حرفه است. روابط عمومی امروز نیازمند استقلال عملیاتی، دسترسی به اطلاعات و جایگاهی راهبردی در ساختار سازمانی است.

اما این تحول بزرگتر از آن است که صرفاً به تغییرات درون‌سازمانی محدود شود. روابط عمومی جدید باید بتواند در فضای پیچیده امروز، میان واقعیت سازمان و انتظارات جامعه پل بزند. این کار مستلزم درکی عمیق از پیچیدگی‌های ارتباطی عصر حاضر و توانایی گفت‌وگو با ذینفعان در سطوح مختلف است.

راه کارهای عملی زیادی برای اعتمادسازی توسط روابط عمومی وجود دارند که از طریق برنامه ریزی منظم و دقیق و استفاده مناسب از این راه کارها تا حد زیادی روابط عمومی می تواند به معماری اعتماد بپردازد از جمله این راه کارها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

– برگزاری جلسات رودررو با ذینفعان کلیدی

– پاسخگویی سریع به شبهات

– انتشار منظم گزارش‌های عملکردی

– راه‌اندازی سیستم‌های نظارت مردمی

– ایجاد کانال‌های ارتباطی چندلایه

– آموزش کارکنان در حوزه اخلاق ارتباطی

– نهادینه‌سازی فرهنگ پاسخگویی

– طراحی سیستم‌های ارزیابی اعتماد

– ایجاد واحدهای مستقل رصد اعتبار

در نهایت، روابط عمومی معاصر باید این جرأت را داشته باشد که از محدوده امن سنتی خود خارج شود و به جای اطلاع‌رسانی یکسویه، به معماری اعتماد بپردازد. این همان رسالت بزرگ روابط عمومی در عصر ماست: تبدیل سازمان‌ها از نهادهای بسته به فضایی باز برای گفت‌وگوی صادقانه با جامعه.

روز روابط عمومی باید یادآور این حقیقت باشد که در اقتصاد امروز، “اعتماد” گرانبهاترین سرمایه سازمانی است. روابط عمومی‌هایی که این سرمایه را به درستی مدیریت کنند، نه فقط سخنگوی سازمان که معماران آینده آن خواهند بود.

 مدیر روابط عمومی بیمه پارسیان