کاهش شدید بارش‌ها، افت چشمگیر ذخایر سدها و تداوم گرمای بی‌سابقه، زنگ خطر یک فروپاشی آبی را در این کلان‌شهر به صدا درآورده؛ بحرانی که در صورت بی‌توجهی می‌تواند ابعاد اجتماعی و اقتصادی گسترده‌ای پیدا کند.

مخازن پنج سد اصلی تأمین‌کننده آب تهران شامل لار، لتیان، طالقان، کرج و ماملو با افت بی‌سابقه ذخایر مواجه‌اند. بررسی‌ها نشان می‌دهد چشم‌انداز جبران این کمبودها در تابستان ۱۴۰۴ چندان امیدوارکننده نیست.

بر اساس داده‌های شرکت مدیریت منابع آب ایران، میانگین بارش در حوضه آبریز تهران طی سال آبی ۱۴۰۳–۱۴۰۴ بیش از ۴۰ درصد نسبت به میانگین بلندمدت کاهش داشته است. همچنین ذخایر فعلی سدهای تهران در تیرماه، کمتر از ۴۰ درصد ظرفیت مفید برآورد شده؛ وضعیتی که از نظر کارشناسان می‌تواند تهران را وارد مرحله هشدار یا حتی شرایط قرمز آبی کند.

اما ریشه بحران فقط در کم‌بارشی نیست. رشد بی‌رویه جمعیت، وابستگی بیش از حد به منابع محدود، فرسودگی زیرساخت‌ها، و نبود الگوی مصرف پایدار، همگی در تشدید بحران نقش داشته‌اند.

خشکسالی پایتخت، دیگر صرفاً یک تهدید زیست‌محیطی تلقی نمی‌شود. این بحران پیامدهایی جدی بر امنیت غذایی، سلامت عمومی، اشتغال، و ثبات اجتماعی خواهد داشت.

اگر سیاست‌گذاری‌ها در حوزه مدیریت مصرف، بازچرخانی فاضلاب، و سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های آبی با جدیت دنبال نشود، تهران در معرض مهاجرت اقلیمی، نارضایتی‌های اجتماعی و کاهش تاب‌آوری اقتصادی قرار خواهد گرفت.