به گزارش دیوان اقتصاد به نقل از ایبِنا، با توجه به آخرین آمار اعلام شده از سوی مرکز آمار ایران، جمعیت کل ایران در مرز ۸۰ میلیون نفر قرار دارد که در آخرین بررسی بانک مرکزی از بودجه خانوار در مناطق شهری ایران در سال ۱۳۹۶، توزیع افراد خانوارها بر حسب گروه های سنی به گونه ای است که افراد ۵ سال و کمتر ۷.۲ درصد، ۶ تا ۱۰ سال ۶.۴ درصد، ۱۱ تا ۱۵ سال ۶.۳ درصد، ۱۶ تا ۲۰ سال ۶.۸ درصد و ۲۱ تا ۳۰ سال ۱۶.۸ درصد کل جمعیت کشور را تشکیل می دهند.

اما نکته قابل توجه، گروه سنی ۳۱ تا ۵۰ سال است که می توان این دسته را گروه میانسالان جامعه نامید و ۳۱.۱ درصد جمعیت نیز گروه سنی ۵۱ سال و بیشتر است که این دو گروه بیشترین سهم را به خود اختصاص داده اند و می توان این موضوع را زنگ خطر پیری جمعیت ایران عنوان کرد.

بررسی گزارش بانک مرکزی از بودجه خانوار مناطق شهری ایران در سال ۹۵ نشان می دهد که توزیع افراد خانوارها بر حسب گروه های سنی متفاوت از سال ۹۶ بوده به گونه ای که افراد جامعه در ۹ گروه از کمتر از یکسال تا بیش از ۵۱ سال تقسیم بندی شده بودند.

براساس این تقسیم بندی، در سال ۹۵، افراد کمتر از یک سال ۰.۶ درصد، یک تا ۵ سال ۶.۷ درصد، ۶ تا ۱۰ سال ۶.۵ درصد و ۱۱ تا ۱۵ سال ۶.۲ درصد، ۱۶ تا ۲۰ سال ۶.۷ درصد و ۲۱ تا ۳۰ سال ۱۸.۱ درصد از کل جمعیت را به خود اختصاص داده اند. اما تفاوتی که در رده بندی سال ۹۵ با سال گذشته وجود دارد این است که افراد ۳۱ تا ۵۰ ساله در این سال به دو گروه ۳۱ تا ۴۰ سال با ۱۷.۵ درصد و ۴۱ تا ۵۰ سال با ۱۳.۴ درصد تقسیم بندی شده اند، در حالی که در سال ۹۶ در مجموع این دو گروه سهم ۳۱.۱ درصد از کل جامعه را به خود اختصاص داده بودند.

طبق اعلام کارشناسان، در کشور ما جمعیت سالمند به دو دلیل کاهش نرخ باروری و افزایش امید به زندگی در حال افزایش است. در حال حاضر، نرخ باروری در ایران از ۷ درصد به ۱.۷ درصد کاهش یافته، همچنین در حال حاضر امید به زندگی در کشور ۷۴.۵ برای آقایان و ۷۵.۵ برای خانم‌ها پیش بینی شده است.

براساس این گزارش، امید به زندگی در کشور ما نزدیک ‌به کشورهای توسعه یافته است ولی ما سالمندان سالمی نسبت به آنها نداریم‌ و اکثر سالمندان در کشور ما ‌در دوره سالمندی با مشکل بیماری مواجه هستند. سالمندان در کشور ما دارای مجموعه‌ای از بیماری‌ها هستند که پیش‌بینی می‌شود تا سال ۱۴۱۰ بیش از ۲۰ در صد جمعیت کشور را این گروه سنی تشکیل دهند.

نگرانی‌ از پیشی گرفتن سرعت سالمندی جمعیت نسبت به سرعت تغییرات عمرانی، رفاهی و ... در شهرهای کشور، ‌به آن دلیل جدی است که هنوز مسئولان در عمل نشان نداده‌اند که صدای پیر شدن جامعه را به‌ شکلی واضح شنیده‌اند و در مورد الزامات آن چاره‌اندیشی کرده‌اند.