در دوره نخست ریاست‌جمهوری ترامپ، سیاست «فشار حداکثری» و تحریم‌های گسترده در بخش‌های نفت و بانک، ضربه‌های اقتصادی سنگینی به ایران وارد کرد. این تجربه نشان داد که کاهش وابستگی به نفت و تقویت ظرفیت‌های داخلی می‌تواند تاب‌آوری اقتصاد ایران را بالا ببرد، اگرچه برخی از این اقدامات ممکن است به دلیل محدودیت‌های تحریمی با چالش‌هایی روبه‌رو شوند.

یکی از کلیدی‌ترین راهکارهای ایران برای کاهش فشار تحریم‌ها، توسعه همکاری با کشورهایی است که کمتر از سیاست‌های آمریکا تاثیر می‌پذیرند. کشورهایی مانند چین و روسیه می‌توانند به تجارت و برخی مبادلات مالی ایران کمک کرده و از اثرات تحریم‌ها بکاهند. علاوه بر این، افزایش صادرات غیرنفتی، به‌ویژه به کشورهای همسایه و هم‌پیمان، می‌تواند وابستگی به درآمدهای نفتی را کاهش داده و به پایداری اقتصادی کمک کند.

از سوی دیگر، اصلاحات داخلی برای افزایش مقاومت اقتصادی نیز اهمیت ویژه‌ای دارد. افزایش درآمدهای مالیاتی، کاهش وابستگی به ارز خارجی و بهبود شفافیت مالی، گام‌های اساسی برای دستیابی به ثبات اقتصادی و کاهش فشارهای تحریمی است.

در این شرایط، حفظ ثبات ارزی و کنترل تورم از دیگر اولویت‌هاست. هرچند دسترسی به ذخایر ارزی بین‌المللی محدود شده، اما مدیریت دقیق بر عرضه پول و سیاست‌های مالی می‌تواند از افزایش بی‌رویه تورم و نوسانات ارزی جلوگیری کند. همکاری‌های تجاری با کشورهایی همچون چین و هند که امکان مبادلات غیردلاری با آن‌ها فراهم است، می‌تواند به کاهش وابستگی به دلار و تثبیت بازار ارز کمک کند.

با توجه به احتمال بازگشت سیاست‌های تحریمی شدید از سوی دولت ترامپ، ایران باید استراتژی‌های اقتصادی خود را به گونه‌ای تنظیم کند که وابستگی به نفت کاهش یابد و بر ظرفیت‌های داخلی تکیه بیشتری صورت گیرد. تقویت همکاری با کشورهایی که کمتر از فشار آمریکا تأثیر می‌پذیرند و تمرکز بر صادرات غیرنفتی، گام‌های اساسی برای افزایش تاب‌آوری اقتصاد کشور است. علاوه بر این، اصلاحات داخلی و ثبات ارزی از طریق مدیریت دقیق بازار پول و ارز، می‌تواند توان ایران را در برابر تحریم‌ها بهبود بخشد و کشور را به اقتصادی پایدارتر و مستقل‌تر تبدیل کند که در برابر فشارهای احتمالی آینده آمادگی بیشتری داشته باشد.