به گزارش خبرنگار دیوان اقتصاد، در حال حاضر برخی از این صندوق‌ها به مرز سود ۴۰ درصدی نزدیک شده‌اند؛ رقابتی ناعادلانه در برابر سرمایه‌گذاری در سهامی که به دلیل نبود اعتماد، ضعف در سیاست‌گذاری و عدم قطعیت‌های اقتصادی، هیچ جذابیتی برای فعالان بازار ندارد. طبیعی است که در چنین شرایطی سهامداری نه تنها معنای خود را از دست می‌دهد، بلکه به انتخابی زیان‌بار در برابر گزینه‌های کم‌ریسک‌تر تبدیل می‌شود.

در این میان، تصمیم به بازگشایی بازار پس از یک تعطیلی موقتی، بدون آنکه زیرساختی برای بازگشت آرامش و اطمینان فراهم شود، تصمیمی شتاب‌زده و ناپخته به نظر می‌رسد. بازاری که از حمایت‌های هدفمند و هوشمند بی‌بهره است، نه تنها نمی‌تواند سرمایه‌گذار جذب کند بلکه حتی سرمایه‌گذاران قدیمی را نیز به سمت خروج سوق می‌دهد.

اگرچه عنوان "حمایت" برای تزریق منابع به بازار از طریق صندوق‌ها به کار می‌رود، اما نوع اجرای این حمایت‌ها در عمل به زیان ساختار بورس تمام شده و موجبات تخلیه بیشتر منابع از سهام به سمت ابزارهای درآمد ثابت را فراهم آورده است. ادامه این روند می‌تواند عملاً بازار سهام را به حاشیه رانده و آن را از نقش اصلی خود در تأمین مالی و شفافیت اقتصادی دور کند.

از  سیاست‌گذاران اقتصادی انتظار می رود به جای راه‌حل‌های موقتی و رقابت ناسالم صندوقی، برای احیای اعتماد عمومی، ایجاد تعادل منطقی بین ابزارهای سرمایه‌گذاری و بازگرداندن کارکرد اصلی بازار سرمایه، چاره‌ای اساسی بیندیشند.