به گزارش دیوان اقتصاد، آمارها نیز وضعیت را تأیید می‌کنند: برآوردهای مرکز پژوهش‌های اتاق بازرگانی نشان می‌دهد که هر روز تعطیلی سراسری، ۷,۰۰۰ میلیارد تومان (حدود ۱۰۰ میلیون دلار) به اقتصاد کشور آسیب می‌زند. تابستان امسال، تعطیلی‌های متعدد در ۲۳ استان به دلیل کمبود برق، تولید صنایع کلیدی مانند فولاد، سیمان و پتروشیمی را تا ۳۰ درصد کاهش داد و صادرات غیرنفتی را ۱۲ درصد پایین آورد که حدود ۵ میلیارد دلار زیان ارزی به همراه داشت.

انرژی، ستون فقرات اقتصاد و زندگی شهری، در معرض تهدید جدی است. کاهش تولید برق و گاز صنایع کلیدی را مجبور به توقف یا کاهش ظرفیت کرده و استفاده از سوخت‌های جایگزین پرهزینه، فشار شبکه را تشدید کرده است. این وضعیت نشان می‌دهد که تعطیلی‌ها هرچند ممکن است مصرف انرژی را تا حدی کنترل کنند، اما زیرساخت‌های انرژی قادر به پاسخگویی پایدار نیستند و سرمایه‌گذاری و نوسازی فوری نیاز است.

زیرساخت‌های آب و شبکه‌های شهری نیز به مرز بحران نزدیک شده‌اند. کاهش ذخایر سدها و قطعی‌های برنامه‌ریزی‌شده، توانایی تأمین آب شهری و صنعتی را محدود کرده و پروژه‌های عمرانی را با تأخیر مواجه ساخته است. این موضوع نه تنها زندگی روزمره مردم را مختل می‌کند، بلکه رشد و توسعه شهری و صنعتی را نیز کند کرده و هزینه‌های اقتصادی سنگینی بر کشور تحمیل می‌کند.

آموزش و فناوری نیز قربانی بحران‌های زیرساختی شده‌اند. تعطیلی طولانی مدارس، ضعف زیرساخت‌های آموزش آنلاین و قطعی‌های مکرر برق و اینترنت، یادگیری دانش‌آموزان و بهره‌وری دانشگاه‌ها را کاهش داده و نشان می‌دهد سیستم آموزشی برای شرایط اضطراری آماده نیست. پیامد این ضعف‌ها، کاهش سرمایه انسانی و افزایش مهاجرت نخبگان است که تهدیدی جدی برای توسعه بلندمدت کشور محسوب می‌شود.

حتی حمل‌ونقل و خدمات عمومی نیز از فشار تعطیلی‌ها در امان نمانده‌اند. محدودیت‌های انرژی و کاهش فعالیت صنایع، شبکه لجستیکی کشور را مختل کرده و آسیب‌پذیری زیرساخت‌های حیاتی را آشکار ساخته است. این اختلال‌ها زنجیره تأمین کالا و خدمات را به خطر انداخته و هزینه‌های اضافی و تأخیر در پروژه‌های کلان را به دنبال داشته است.

با توجه به آنچه گفته شد به نظر می رسد، تعطیلی‌های اجباری فراتر از یک چاره فوری، بازتاب‌دهنده ضعف‌های بنیادین زیرساخت‌ها هستند و هشدار می‌دهند که بدون اصلاحات اساسی، کشور در مواجهه با بحران‌های آینده همچنان آسیب‌پذیر باقی خواهد ماند. این وضعیت، فرصت سرمایه‌گذاری فوری و بازسازی زیرساخت‌ها را بیش از هر زمان دیگری ضروری می‌کند.