به گزارش دیوان اقتصاد به نقل از فارس، در بازار خدمات محتوایی گاهی دیده می‌شود کسب و کارها در آغاز به کار برای جا انداختن سرویس و ترغیب کاربران به استفاده، ترافیک استفاده از سرویس‌ را برای کاربران رایگان می کنند.

این سرویس‌دهنده‌های محتوایی در هماهنگی با ارائه دهندگان اینترنت از جمله اپراتورهای ارتباط‌های ثابت (FCPها) و اپراتورهای تلفن همراه مقرر می‌کنند که هنگامی که کاربر از آن سرویس محتوایی استفاده می‌کند شرکت‌ اینترنتی ترافیک استفاده شده را از ترافیک کاربر کسر  نکند تا به تعبیری استفاده از سرویس برای کاربر رایگان تمام شود.

در این زمان، سرویس‌دهنده محتوا به کاربران سوبسید می‌دهد و در واقع ضرر می‌کند. به طور معمول نیز سرویس‌های محتوایی تا رسیدن به میزانی از کاربر ضررده هستند و پس از عبور از این مرز حداقلی، به سوددهی می‌رسند.

در این روش، نوع توافق شرکت اینترنتی و شرکت محتوایی که باعث ارائه سوبسید در ارائه سرویس می شود همواره مورد سؤال‌ و ابهام‌ است.

در این روش توافقی با مدل‌های متعدد بین سرویس‌دهنده محتوا و سرویس‌دهنده اینترنت برقرار است. در بسیاری از این توافق‌ها، شرکت محتوایی بابت مصرف هر گیگ توسط کاربران به شرکت اینترنتی هزینه پرداخت می کند که برای مثال به گفته یک ارائه دهنده سرویس خدمات ذخیره سازی ابری معمولا در این روش شرکت‌‌های محتوایی بابت هر گیگ 800 تومان به شرکت‌های اینترنتی طرف قرارداد می‌پردازند.