به گزارش دیوان اقتصاد، این نکته را نیز نباید از نظر دور داشت که بسته به میزان توسعه یافتگی درصد جدیت دولت ها در ادامه کار و مشارکت سایر بخش ها با دولت حاکم تغییر می کند و هر چه درصد توسعه یافتگی بیشتر همراهی و هماهنگی بیشتر . اما در ایران چه اتفاقی می افتد؟ هر دولتی که روی کار می آید همچون مرحله اول انتخابات ، این بار با انرژی بیشتر تلاش می کند تا تعداد آرای خود را به حد قبولی برساند ! مخصوصا اگر در دور اول با انتقاداتی مواجه باشد ، مردم هم که عادت کرده اند یک رییس جمهوری را دو بار انتخاب کنند ، هر زمان از آنها بپرسید دلیل انتخاب فرد حاضر در دور دوم چیست ؟ می گوید 4 سال کار کرده ، بهتر می تواند ادامه دهد تا اینکه فردی جدید روی کار بیاید ، هر چند که منطق علمی پشت سر این انتخاب است اما آنچه ملت ایران را به سمت چنین انتخابی سوق می دهد فرار از تغییرات پی در پی است . با این حال ، انتخاب دوم مردم ، خیال دولت را راحت می کند ، انتظار این است که چرخ دنده های اقتصاد تند تر بچرخد ، وعده ای محقق نشده به سرانجام برسد و مردم که بارها به آنها گفته شده وضعیت 4 سال اول نتیجه بی تدبیری هاست ، طعم آرامش در اقتصاد و سایر عرصه های اجتماعی و فرهنگی را بچشند . اینکه چرا همه چیز به هم می ریزد مشخص نیست ؟ نه اینکه دولت رها کند ، اما انگار که همه چیز از دست دولت رها می شود ، مخالفان هم که در دور دوم شکست خورده تر شده اند ، تندترین انتقادات را حواله دولت حاضر می کنند . این دیدگاه شاید به مذاق برخی مسئولان خوش نیاید اما اتفاقات چند ماه گذشته نابسامانی بازار ارز ، سکه ، بی تدبیری های پشت سر هم این شائبه را ایجاد کرده که دولت همه چیز را رها کرده، وعده ها همه بر زمین مانده و بزرگان دولت دائما در حال توجیه مسائل هستند. بلبشو بازار دلار و سکه ما را به دوران دولت دهم و «جمشید بسم الله بی نوا » انداخت، معاون وقت دولت دهم که چند روزی است از زندان خلاصی یافته همه مسائل را به گردنش انداخت و خیال کل ملت را راحت کرد . اما دولت دوازدهم چه اقدامی کرد ؟ به جای حل مسئله صورت مسئله را پاک کرد ، برای دلار نرخ تعیین کرد ، رویکردی خلاف قانون و همزمان رفتار پلیسی و دستوری و بازداشت و بگیر و ببند ،....گویی دلالان خرده پا تمام مصائب اقتصاد ایران را عامل بوده اند ، دلار حکم مواد مخدر را گرفت و هم اکنون به صورت زیر زمینی معامله می شود ، از قرار مشکل دولت حضور دلالان در خیابان فردوسی و اطراف منوچهری بود ، حالا دور از چشم دولت خرید و فروش می کنند . سکه هم که حکایت خود را داشت ، بالاترین نرخ را در تاریخ ایران تجربه کرد ، حال رییس جمهوری همچنان دلش به کاهش نرخ تورم خوش است و معاون اول او در جلسه ی دولت می گوید نرخ دلار همان 4200 است مابقی فضا سازی است ...... آمریکا هم از این بازی بی نصیب نمی ماند، مسئولی که تا دیروز معتقد بود مردان دولت های نهم و دهم همه تقصیرات و ضعف مدیریت خود را به گردن آمریکا و اسرائیل می اندازند حال با افتخار سخنرانی می کند که عامل آمریکاست !! خدا این دشمن بزرگ را از ادبیات شعاری مسئولان کشور کم نکند ، هر جا کم آوردیم پای دشمن خارجی در میان است . اینکه علت بحران ارز و سکه چیست ؟ و چرا دولت توانایی مهار آن را ندارد ، رکود تورمی چه زمانی به پایان می رسد ؟ چه زمانی قدرت خرید مردم بهبود پیدا می کند ؟ و بسیاری از پرسش های دیگر جز یک پاسخ ندارد و آن هم اینکه عنان اوضاع از دست دولت خارج شده است . چرا جای دوری برویم دولتی که اذر 95 منشور حقوق شهروندی را رونمایی می کند اما قادر نیست کوچکترین حقوق مردم را برای آنها حفظ کند ، توان حفظ یک نرم افزار را برای مردم ندارد و آنوقت به قول مخالفانش به اپوزیسیون ملت تبدیل شده، این دولت آیا می تواند دست از شعارها بردارد و در سه سال باقی مانده که بهترین دوره فعالیت هر دولتی است شرایط را به نفع مردم باز گرداند . اوضاع معلق برجام ، عقب نشینی شرکت های خارجی برای تجدید برخی قراردادهای نفتی و صنایع وابسته ، ناتوانی برای جذب سرمایه گذاری خارجی ، ناتوانی در راضی کردن بانک های خارجی در جهت تعاملات مشترک با وجود گذشت سه سال از برجام ، نگرانی در باره تصمیم ترامپ مبنی بر خروج از برجام و نامشخص شدن وضعیت فروش نفت ، حل همه اینها نیازمند تدبیری است که گویا از آن فقط یک پوسته شعاری مانده است اگر چنین نشود و دولت سیاست های جدی را برای ارز و بسیاری از معضلات اقتصادی پیش بینی نکند ، بازهم مردم هزینه خواهند داد و تکرار وعده های محقق نشده جز بالارفتن دیوار بی اعتمادی هیچ نتیجه ای را به دنبال نخواهد داشت . مردمی که باور کرده بودند هرکه جز روحانی بیاید بین زنان و مردان در خیابان ها حائل می کشد ؟ و آنها را از ابتدایی ترین حقوق آنها محروم می کند ، حقوقی که در حال حاضر ضایع می شود .