ارزیابی سیاست فشار حداکثری
به گزارش دیوان اقتصاد، این سیاست توانست فشار اقتصادی چشمگیری بر ایران وارد کند، اما موفق به تحقق کامل اهداف خود نشد. ایران نه‌تنها برنامه هسته‌ای خود را تشدید کرد، بلکه حمایت از گروه‌های متحد منطقه‌ای خود را نیز افزایش داد. حتی در اوج فشارها، توانست حملات موشکی به پایگاه‌های آمریکایی در عراق انجام دهد و همچنان مقاومت نشان دهد.

از سوی دیگر، تحولات بین‌المللی، از جمله همکاری ایران با چین و روسیه، تأثیر تحریم‌ها را کاهش داد. با ادامه این مناسبات، بعید به نظر می‌رسد که ایران در آینده نزدیک تغییر مسیر دهد، مگر اینکه ساختار دیپلماتیک جدیدی شکل گیرد.

چالش‌های پیش روی ترامپ
در صورت بازگشت ترامپ به قدرت، راهبرد فشار حداکثری با موانع متعددی روبه‌رو خواهد بود: اختلافات داخلی در تیم ترامپ: دیدگاه‌های متنوع و بعضاً متناقض در میان اطرافیان او می‌تواند مانعی بر سر دستیابی به توافقات مؤثر باشد.

نقش قدرت‌های جهانی: رفتار چین و روسیه نشان داده که آنها تمایلی به پیروی از سیاست تحریم‌ها ندارند.

افزایش مقاومت ایران: در صورت باور تهران به حمایت پکن و مسکو، این کشور احتمالاً مسیر مقاومت را در پیش خواهد گرفت و حتی ممکن است مذاکرات را تنها برای خرید زمان مدیریت کند.

سناریوی نظامی و خطرات آن
اگر سیاست فشار حداکثری به نتیجه نرسد، گزینه‌های نظامی از جمله حملات مستقیم یا تشویق اسرائیل به اقدام علیه ایران مطرح خواهد شد. با این حال، تجربه تاریخی و غیرقابل پیش‌بینی بودن تبعات چنین اقداماتی، خطراتی جدی برای منطقه و جهان به همراه خواهد داشت.

و سخن آخر اینکه ، باید دید ترامپ تا چه حد می‌تواند هنر توافق را که مدعی آن است، در قبال ایران و دیگر قدرت‌های جهانی به‌کار گیرد. تصمیم‌های او نه تنها بر وضعیت منطقه خاورمیانه، بلکه بر ژئوپلیتیک جهانی و رقابت قدرت‌ها نیز اثر خواهد گذاشت. بااین‌حال، واقعیت آن است که مسیر پیش روی او به‌شدت پیچیده و پرمخاطره خواهد بود.