به گزارش دیوان اقتصاد، تجارت بین‌الملل در سال‌های اخیر تحت تأثیر عواملی مانند توسعه فناوری‌های نوین، افزایش سیاست‌های حمایت‌گرایانه و رشد تنش‌های ژئوپولیتیکی دچار تغییرات عمده‌ای شده است.

فناوری‌هایی مانند هوش مصنوعی، رباتیک و چاپ سه‌بعدی، مزیت‌های رقابتی کشورها را دگرگون کرده و زنجیره‌های تأمین جهانی را تحت تأثیر قرار داده است. در همین حال، بسیاری از دولت‌ها با اعمال سیاست‌های حمایتی و تعرفه‌ای، به تغییر جریان تجارت بین‌المللی دامن زده‌اند.افزایش رقابت‌های ژئوپولیتیکی نیز پویایی اقتصاد جهانی را تغییر داده و روابط تجاری و زنجیره‌های عرضه را متحول کرده است.
یکی از پیامدهای مهم این تحولات، تضعیف مدل رشد صادرات‌محور است که در سال‌های اخیر بسیاری از کشورهای در حال توسعه از آن بهره برده‌اند. با تغییر مسیر تجارت جهانی، استفاده از این مدل دشوارتر شده و کشورها برای حفظ رشد اقتصادی خود به استراتژی‌های جدید نیاز دارند.

همچنین، با افزایش سهم خدمات قابل تجارت و اهمیت یافتن اقتصاد دیجیتال، سرمایه‌گذاری در نیروی کار ماهر و توسعه زیرساخت‌های فناوری اطلاعات بیش از پیش ضرورت یافته است.

از سوی دیگر، تغییر مسیر زنجیره‌های تأمین بین‌المللی ممکن است فرصت‌هایی برای برخی کشورها ایجاد کند، اما در مجموع می‌تواند چالش‌های جدی‌تری برای رشد اقتصادی کشورهای در حال توسعه به همراه داشته باشد.
تحولات تجارت جهانی، اقتصادهای در حال توسعه را با چالش‌های جدیدی روبه‌رو کرده است. برای حفظ رشد پایدار، این کشورها باید سیاست‌های انعطاف‌پذیرتری را اتخاذ کرده، سرمایه‌گذاری بیشتری در فناوری و مهارت‌های انسانی انجام دهند و استراتژی‌های تجاری خود را متناسب با شرایط جدید تنظیم کنند.

ادامه رشد اقتصادی برای کشورهای در حال توسعه مستلزم اتخاذ رویکردی پویا و آینده‌نگر است. توجه به نوآوری، سرمایه‌گذاری در نیروی انسانی و ایجاد زیرساخت‌های مدرن، عواملی تعیین‌کننده در حفظ رقابت‌پذیری این کشورها خواهند بود. بدون این اصلاحات، جایگاه کشورهای در حال توسعه در عرصه تجارت جهانی به‌طور جدی به خطر خواهد افتاد.