به نظر می رسد موضوع سرمایه گذاری با موضوع مسئولیت اجتماعی دو حوزه پارادوکسیکال و متناقض هستند. چون سرمایه گذاری به دنبال انتفاع بنگاه اقتصادی است ولی مسئولیت اجتماعی ماموریت دیگری دارد و می گوید شما که از طریق سرمایه گذاری یا از طریق کسب و کار و بنگاه اقتصادی به سود بنگار رسیده اید حالا به اجتماع هم سودی برسانید. لزوما این دو منطبق بر هم نیستند و باید مسئولیت اجتماعی را جایی تعریف کنیم که ارتباطی معمولا با بنگاه اقتصادی ندارد.

ولی معتقدم صنعت بیمه و شرکت های بیمه منافعشان با منافع مشتریانشان هم سو است و شاید این به ندرت در صنعت رخ می دهد، به این مفهوم که همان گونه که مردم دوست ندارند بیمه شوند و تصادف کنند و با ریسک مواجه شوند، بعد از بیمه شدن شرکت بیمه شریک آن هاست و به طریق اولی شرکت های بیمه علاقه ندارند مردم دچار آسیب شوند. به صورت طبیعی نیز در این دوست نداشتن هم منافع بنگاه مستتر است و هم منافع اجتماع. اگر بیمه گذاران شرکت بیمه با رعایت اصول بیمه و مدیریت ریسک آسیب نبینند منافعش هم به اجتماع برمیگردد و هم به شرکت بیمه چون خسارت کمتری پرداخت می کند.

نکته دیگری که در این زمینه قابل طرح به نظر می رسد این است که شرکت های بیمه با توجه به این که ماموریتشان کاهش ریسک و افزایش ایمنی در جامعه است مناسب تر است که ماموریت های سرمایه گذاری خود را در حوزه هایی تعریف کنند که منجر به افزایش ایمنی و بهداشت و سلامت و کاهش ریسک و هزینه برای جامعه می شود. این را می توان به شکلی تعریف کرد که هم مشمول مسئولیت اجتماعی باشد و هم سرمایه گذاری بنگاه اقتصادی.

اگر در شرایط نرمال و با ثبات اقتصادی شرکت های بیمه بتوانند بیمارستان تاسیس کنند و در اصلاح جاده ها و معابر کوشا باشند و باتولیدات فرهنگی، رعایت ایمنی و قانون در جاده ها یا با در بخش ابزارهای استارت آپی و اینشورتک سرمایه گذاری کنند، این فعالیت ها منجر به این می شود که در جاده ها تلفات کمتری داشته باشیم و بدین ترتیب نه تنها منافع شرکت ها تامین می شود – یعنی پرداخت خسارت کمتر بلکه اجتماع نیز از این سرمایه گذاری منتفع می شود، یعنی افزایش ایمنی و ماموریت هایی که بر یک شرکت بیمه متصور است.

فصلنامه اخبار مالی شماره ۳۲ص ۱۶