به گزارش دیوان اقتصاد به نقل از ایسنا، این خبرگزاری فرانسوی افزود: هدف بانک جهانی ریشه کن کردن فقر جهانی است، اما این هدف با وجود کاهش تحریم‌های علیه تهران و نیاز اقتصادی این کشور در پشت مرزهای ایران متوقف می‌شود.
به نظر می‌رسد بانک جهانی که به تبعیت از تحریم‌های بین‌المللی اعمال شده بر سر برنامه‌ هسته‌ای ایران در سال 2005 پروژه های خود را متوقف کرد نسبت به تعامل دوباره با ایران بی میل باشد و از زمانی که این تحریم‌ها در ماه ژانویه در پی توافق هسته‌ای بین تهران و قدرت‌های جهانی لغو شد، بانک جهانی سیاست هایش را تغییر نداده است.
جیم یونگ کیم رئیس بانک جهانی در این باره گفت:‌ ما به دقت اوضاع را دنبال می‌کنیم، اما هنوز هیچ طرح مشخصی نداریم.
خبرگزاری فرانسه با بیان این که مقامات ایران هنوز هیچ درخواست کمکی از بانک جهانی مطرح نکرده‌اند نوشت، اما دلایل سکوت بانک جهانی را می‌توان در جای دیگر یافت: در نقطه مشترک اقتصادی و ژئوپلیتیکی و اشتیاق نرنجاندن ایالات متحده .
ایالات متحده بزرگترین سهام‌دار در بانک جهانی و حامی اصلی جیم یونگ کیم نشانه های مختلفی در خصوص آنچه که در تجارت با ایران پذیرفتنی است می فرستد. اساسا، با این که تحریم‌های مرتبط با برنامه هسته‌ای ایران برداشته شدند تحریم‌های ایالات متحده که بر اساس ادعای حمایت تهران از تروریسم و نقض حقوق بشر اعمال شده کماکان بر جای خود استوار است.
سخنگوی خزانه‌داری ایالات متحده در این باره به خبرگزاری فرانسه گفت:‌ در تئوری این تحریم‌های به جامانده مانع تعامل بانک جهانی یا دیگر موسسات مالی بین‌المللی با ایران نمی‌شود.
وی اضافه کرد: با این حال نمایندگان آمریکا در بانک جهانی محدودیت های دیگری دارند. احکام قانونی فعلی به مدیر اجرایی ایالات متحده فرمان می‌دهد تا علیه وام بانک جهانی به ایران رای دهد.
بر اساس این گزارش، به لحاظ نظری بانک جهانی می‌تواند به مشکلات و پروژه‌های توسعه مالی در حوزه هایی مانند حمل و نقل، انرژی و زیرساخت در کشوری بپردازد که فقر در نتیجه تحریم‌های اقتصادی شدت گرفته است، اما واقعیت این است که نمی‌توان اخم چهره قدرتمندترین کشور جهان و بزرگترین سهام دار بانک جهانی را نادیده گرفت.
جاکوب کرک گارد، کارشناس موسسه پترسون در اقتصاد بین‌الملل در این باره گفت:‌ مسلما در همکاری با ایران برای بانک جهانی خطرات سیاسی وجود دارد، زیرا کنگره آمریکا با دید بسیار منفی ممکن است واکنش نشان دهد.
کنگره که توسط جمهوری خواهان مخالف توافق هسته‌ای ایران کنترل می‌شود اهرم قدرتمندی در اختیار دارد: کنگره می‌تواند آزادسازی منابع مالی را که ایالات متحده قول آن را به بانک جهانی برای کمک به کشورهای فقیر داده مسدود کند. این تحریم‌های باقی مانده مانع قابل ملاحظه دیگری به شمار می آید.
از سویی پل کاداریو، مقام پیشین بانک جهانی در این باره گفت:‌ در شرایطی که قصد دارید در پروژه‌هایی سرمایه‌گذاری کنید که در رقابت‌های اقتصادی بین‌المللی باز است، این واقعیت که هنوز تحریم‌های آمریکا وجود دارند کاملا یک پیچیدگی است. از سوی دیگر بانک جهانی باید از اینکه پروژه هایش به هیچ وجه ارتباطی با افراد و شرکت‌های ایرانی در لیست سیاه آمریکا ندارند اطمینان حاصل کند.
کاداریو در این باره گفت: ‌شرکت‌ها ممکن است از حضور در پروژه‌های مالی بانک جهانی در ایران منصرف شوند زیرا پرداختی ها از میان سیستم مالی ایالات متحده می گذرد و می‌تواند آن‌ها را در معرض تحریم‌های آمریکا قرار دهد.
جدای از بانک جهانی، بازگشت موسسات مالی بین‌المللی به ایران پس از لغو تحریم‌های هسته‌ای نیز نامشخص است که موجب نارضایتی مقامات در تهران شده است.
رئیس بانک مرکزی ایران اخیرا به سکوت بانک‌های اروپایی در تعامل با این کشور از ترس گرفتار شدن به تحریم‌های آمریکا اشاره کرد.
ولی الله سیف رئیس بانک مرکزی ایران در همایشی در واشنگتن گفت: از آنها خواسته شده تا با بانک‌های ایرانی همکاری نکنند و آنها نگران هستند.
یک پیامد این کار این است که ایران شروع به چرخش از بانک جهانی تحت سلطه غرب به سمت گزینه‌های جایگزین کند.
ایران یکی از اعضای سرمایه‌گذاری بانک سرمایه‌گذاری زیرساخت آسیا تحت رهبری چین است و به دنبال پیوستن به بانک توسعه جدید مورد حمایت کشورهای برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی است.