نایب رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین تشریح کرد:

ضرورت بهبود فضای کسب و کار و فرهنگ احترام به سرمایه گذار خارجی

دو نکته اساسی باید در جذب سرمایه گذار خارجی مورد توجه قرار بگیرد، نکته اول بهبود فضای کسب و کار در بدنه حاکمیت است و نکته دوم ایجاد فرهنگ احترام عامه مردم به سرمایه گذار خارجی است که این دو عامل در کنار هم در جذب سرمایه گذار خارجی بسیار مؤثر است.

به گزارش بانک و اقتصاد ،مجیدرضا حریری، نایب رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین با بیان مطلب فوق به سنا، گفت: دولت شرایط خاصی برای سرمایه‌گذاری خارجی قرار نداده است، اما قانون سرمایه‌گذاری خارجی در کشور ما نسبت به شرایط مملکت و قانون دیگر کشورها، قانون قابل قبول  و مترقی است ولی قانون نمی‌تواند به تنهایی باعث جلب سرمایه‌گذاری خارجی شود.

این فعال اقتصادی با تأکید بر اینکه معدل جذب سرمایه‌گذاری خارجی در کشور قبل از تحریم‌ها نیز چشمگیر نبوده است،‌ اظهار داشت: ما هیچ گاه به اندازه ظرفیت های اقتصادی مان نتوانستیم، جذب سرمایه گذار خارجی کنیم و رکوردهایی که داریم در حد 3 الی 4 میلیارد دلار است. در حالی که کشورهایی که در رده های اول جذب سرمایه گذاری قرار دارند مانند چین و هنگ کنگ سالانه حدود 100 میلیارد دلار سرمایه‌ خارجی جذب می کنند.

وی با بیان اینکه چند نکته اساسی باید در جذب سرمایه گذار خارجی مورد توجه قرار بگیرد، گفت:  بحث فرهنگی سرمایه گذار خارجی و بهبود فضای کسب و کار دو عامل اثرگذار در جذب سرمایه گذار خارجی است.

این کارشناس اقتصادی توصیه کرد: برخلاف یک ایرانی که وقتی در کشور خود سرمایه گذاری می کند علاوه بر کسب سود و فعالیت اقتصادی میل به پیشرفت کشور از انگیره های اصلی اوست، فرد یا گروه هایی که می خواهند به عنوان سرمایه گذار خارجی در یک کشور بیگانه سرمایه گذاری کنند، نه عرق ملی دارند و نه به پرچم و آیین و مسلک های آن کشور تعلق خاطر دارند، پس وقتی برای سرمایه گذار خارجی چنین آیتم هایی مورد توجه قرار نمی گیرد باید احترام به وی مورد تأکید ملت و دولت باشد.

حریری با بیان اینکه سرمایه گذار خارجی به چند مطلب توجه می کند، گفت: شاخص هایی که در دنیا از شرایط کسب و کار کشور منتشر می شود، نشان می دهد ایران وضعیت قابل توجهی برای ورود سرمایه گذار خارجی و جذب آنها ندارد.

وی با بیان اینکه حدود چهار سال از تدوین قانون بهبود مستمر فضای کسب و کار در کشور می گذرد، گفت: هنوز آیین‌ نامه ‌های این قانون نوشته نشده است، و رتبه کشور در ارتباط با شفافیت و فضای ضد فساد اداری و مالی، رتبه قابل توجیهی نیست.

حریری با اشاره به اینکه باید در اقتصاد کشور به سه موضوع شفافیت، رقابت و آزادی سازی اقتصادی توجه کرد و بعد از آن سرمایه‌گذاران خارجی را برای سرمایه‌گذاری به ایران دعوت کرد، خاطرنشان کرد: از نظر فرهنگی نیز باید برای مردم این موضوع نهادینه شود که باید به سرمایه‌گذار خارجی احترام گذاشت، چون سرمایه‌گذاران خارجی باعث واردات تکنولوژی، ورود ماشین آلات جدید و ایجاد اشتغال در کشور می‌شوند.

این فعال اقتصادی با بیان اینکه حتی در حالتی که در شرایط تخاصم با یک کشور به سر می‌بریم باید به سرمایه‌گذار آن کشور، احترام بگذاریم، ادامه داد: باید به پیمان هایی که در دوران صلح و روابط حسنه بسته می شود، پایبند بود.  وقتی از سرمایه گذاری دعوت به عمل می آید باید از آن دعوت حمایت کرد و به آن متعهد بود.

وی تصریح کرد: با توجه به هدف گذاری کشور برای رشد اقتصادی سالانه 6 الی 7 درصد، حداقل سالانه به 30 الی 50 میلیارد دلار سرمایه‌گذاری خارجی نیاز است که این نیاز را همه مردم و همه مسوولان باید احساس کنند.

حریری با تأکید بر اینکه باید در کشور برخورد و مقابله با فساد نهادینه به صورت عملی دیده شود، گفت: برخورد به معنای کشف فساد یک مفسد اقتصادی و اعدام کردن آن نیست، بلکه لازمه برخورد با فساد، شفاف شدن قوانین است، اگر مردم در یک اتاق شیشه ای مشغول فعالیت اقتصادی باشند، قطعاً فساد شکل نمی گیرد و بهترین گام برای مقابله با فساد از صاحبان قدرت آغاز می شود.

وی در بخش پایانی صحبت‌های خود با سنا گفت: تا زمانی که اقتصاد کشور به صورت نسبی پاک نشود ما نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم که سرمایه‌گذاری خارجی در کشور با اینهمه بروکراسی حضور پیدا کند که حتی برای اعلام ورشکستگی با توجه به قوانین ما به مشکل برمی خورد.

نایب رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین گفت: باید زیرساختهای اقتصادی را برای شفافیت، آزادسازی و رقابت پذیری آماده کرد و این اقدامات کار حاکمیتی و مختص حکومت است و فرد دیگری نمی تواند در آن نقش داشته باشد.

وی در ادامه افزود: بعد از انجام این اقدامات، می توان مردم را از نظر فرهنگی برای احترام گذاشتن به کسانی که سرمایه شان را برای تولید و رشد کشور می آورند، آماده کرد.

حریری درباره صنایع مورد نظر سرمایه گذاران خارجی در پایان گفت: سرمایه گذار خارجی در ابتدا به صنایع نفت و گاز و پتروشیمی و فولاد توجه نشان می دهند، چون قیمت ها و روابط اقتصادی خارج از حیطه داخل ایران تعیین می شود و به عبارتی تابع روابط و قیمت های خارج از کشور است، بنابراین بیشترین تمایل را به این صنایع دارند.