به گزارش دیوان اقتصاد، سؤال اصلی اینجاست: آیا این سیاست‌ها برنامه‌ای دقیق و سنجیده برای کنترل نقدینگی است، یا تنها یک راه دیگر برای نوسان‌گیری از جیب مردم؟ دولت در سال‌های گذشته بارها از نوسان نرخ ارز به نفع خود استفاده کرده، اما این بار به نظر می‌رسد که بازی از کنترل خارج شده است.

دلار دیگر فقط ابزار نوسان‌گیری نیست، بلکه به یک عامل تعیین‌کننده در سرنوشت اقتصادی کشور تبدیل شده است. حلقه‌های تصمیم‌گیری در سیاست‌های مالی و پولی به‌گونه‌ای عمل می‌کنند که عملاً تولید و بازار سهام قربانی شوند. برخی منابع نزدیک به دولت از احتمال کاهش مقطعی نرخ دلار تا ۸۵ هزار تومان خبر می‌دهند، اما این کاهش فقط بهانه‌ای برای ایجاد موج‌های بعدی افزایش قیمت است که می‌تواند دلار را تا ۱۲۰ هزار تومان برساند.

سؤالی که باید پرسید این است: آیا این سیاست‌ها برای حمایت از مردم و تولید است، یا فقط ابزاری برای مدیریت بدهی‌های دولت و تأمین هزینه‌های جاری؟ آیا بازار سهام و تولید، محکوم به فنا هستند تا دولت در کوتاه‌مدت از بحران عبور کند؟

به‌نظر می‌رسد که این بازی، دیگر فقط یک تاکتیک کوتاه‌مدت نیست؛ بلکه می‌تواند آینده اقتصادی کشور را تغییر دهد. شاید وقت آن رسیده که مردم، سهامداران و تولیدکنندگان از سیاست‌گذاران پاسخ‌های شفافی بخواهند.