به گزارش دیوان اقتصاد به نقل از ایسنا،در روزهای اخیر در حاشیه بحث‌های مربوط به عملکرد بانک مرکزی در قبال دارایی‌های بلوکه‌شده ایران، بحث واردات 13 تن طلا به کشور از سوی دولت دهم هم مطرح شده است؛ وارداتی که گفته شده با قیمت اونس 600 دلاری خریداری شده و زمانی که به کشور رسیده ارزش این ذخایر با قیمت جهانی طلا که به اونسی 1800 دلار رسیده بود، چند برابر شده است.

نگاهی به روند تغییر ذخایر طلای بانک مرکزی نشان می‌دهد که از ابتدای آغاز تحریم‌های بانکی، میزان ذخایر طلای بانک مرکزی حدود 95 تن بوده است (در پایان سال 89) و افزایش میزان ذخایر طلای بانک مرکزی در زمان 600 دلاری بودن قیمت جهانی هر اونس طلا به سا‌های 85 و 86 بازمی‌گردد که بانک مرکزی و سیستم بانکی کشور با مشکلی به نام تحریم مواجه نبودند.

نکته قابل تامل دیگر اینکه میزان ذخایر طلای بانک مرکزی بنا بر ارقام مندرج در ترازنامه این بانک طی دو سال اول تحریم‌ها یعنی سال‌های 90 و 91 بالغ بر 40 درصد کاهش پیدا کرده و از حدود 95 تن به 59.9 تن کاهش پیدا کرده است و به عبارتی فشار اقتصادی وارد شده به منابع دولت دهم که بخشی از آن ناشی از تحریم‌ها بوده، به حدی بوده است که بانک مرکزی مجبور به فروش بالغ بر 35 تن از ذخایر طلای خود شده است تا بودجه ارزی و ریالی دولت وقت را تامین کند.

مقایسه این ارقام نشان می‌دهد که بانک مرکزی مجبور بوده است میزان ذخایر طلای خود را طی دو سال تحریم به زیر رقمی برساند که اولین سال آغاز به کار دولت نهم تلقی می‌شود، یعنی سال 84.

قابل ذکر است ارقام ترازنامه بانک مرکزی گویای این نکته است که بالاترین ذخیره طلای بانک مرکزی طی دهه هشتاد تا سال 91 مربوط به سال 90 بوده است با ارزشی معادل 4 میلیارد دلار که البته این میزان ذخیره، حاصل رشد قیمت طلا در بازار جهانی در سال مورد نظر بوده است.