به گزارش دیوان اقتصاد، بزرگترین نعمت و ثروتی که پروردگار عالمیان به کشور ما داده است ، استعداد ذاتی و توانایی ذهنی ایرانیان است . گرچه خیلی ها منابع طبیعی و معادن و ذخائر نفت و گاز ایران و موقعیت ژئوپلتیکی در غرب آسیا و جهان را بزرگترین مزیت نسبی ایران می دانند، لیکن شخصا بر این باورم که علاوه بر ثروت طبیعی و موقعیت استراتژیک مشهود خدادادی برتر ایران ،پتانسیلی ارزشمندتر که اتفاقا همه ایرانیان از آن باخبرند اما برای سرمایه گذاری مبسوط تر در این دوره زمانی بسیار سرنوشت ساز عصر تمدن موج چهارم بدان بی توجهی می کنند ؛ استعداد خارق العاده ذهنی و فکری نیروهای انسانی بازار کار ملی می باشد.

متاسفانه به دلیل فقدان وجود یک ستاد یا یک سازمان متمرکز یا بهتر بگویم به دلیل غفلت از تاسیس یک [ وزارتخانه کارآفرینی عصر گذار دیجیتالی جهان ] یک برنامه ریزی منسجم و استراتژیک برای ایجاد موج دانش محور نهضت کارآفرینی ملی نداریم . وقتی به سخنان اشخاص دلسوز و مطلع که در باره مشکلات اقتصادی کشور و مباحث گرانی ، تورم ، بیکاری ، دلالی ، محرومیت زدایی ،توزیع نامتقارن فرصت ها در مکان - زمان و غیره می شنویم ، بی درنگ یاد آن مصرع شعر حضرت مولانا می افتیم : [ هر کسی از ظن خود شد یار من ] .

آری هر کسی از منظر خودش به لحاظ رشته تحصیلی ، تجربیات شغلی ، جایگاه اجتماعی ، مکان زندگی به مشکلات اقتصادی و فرمولهایی که برای حل مسائل چالش برانگیز اقتصادی جامعه نگاه می کند . !!!  

متاسفانه از منظر برنامه ریزیهای کلان و تقسیم بندی وظایف در قوانین و ساختار دهی از سوی دولت برای برنامه نویسی و اجرا طرحهای اشتغالزایی ، کارآفرینی ، مجوزها ، اعطا تسهیلات ( تسهیلات به مفهوم وام فقط نیست ) ، حمایت های آموزشی ، مهارت آفرینی ، بازاریابی ، توزیع امکانات رفاهی و بیمه های اجتماعی و بازرگانی برای نیروهای کار نیز متاسفانه دچار یک نوع پراکندگی عجیب همچون سلسله جزایر مستقل هستیم .

در قوانین مختلف ؛ وزارتخانه ها و دستگاههای دولتی متعددی بعنوان متولی بنیانگذاری یا توسعه بنگاههای کسب و کار موجود و یا حمایت از کسب و کارهای صنفی ، صنعتی ، کشاورزی ، خدماتی و غیره تعیین شده اند بدون اینکه یک [ آیین نامه اجرایی فعالیت منسجم در خصوص این نوع سکانداری استراتژیک دولت برای هدایت راهبردی اکوسیستم محیط کسب و کار ] طراحی شود . در دو سه سال پیش مقررات پنجره واحد مجوزهای کسب و کار مصوب و اجرایی گردید ،لیکن در عمل [ شاهد سینرژی در اجرا قوانین متعدد مختص حرکت نهضت کارآفرینی کشور نیستیم ] .

به وضوح مشخص است که یک سیستم متخصص بعنوان مغز متفکر راهبری مسلط به دانش مدیریت ریسک و بازاریابی و آمایش سرزمین در هدایت متوازن و پایدار اکوسیستم کارآفرینی کشور نداریم .

برای کسب موفقیت اجرایی بعد از مرحله قانونگذاری حمایت از بخش های خصوصی و تعاونی و اشتغالزایی در مناطق محروم ، نیازمند یک [ وزارتخانه مستقل کارآفرینی ] با اختیارات وسیع و مستقل می باشیم که دولت آنرا بعنوان سکاندار دوران [ ترانسفر اقتصاد سنتی به اقتصاد دیجیتال ] بگمارد .اگر در رویاها و آرزوهای توسعه دیجیتالی خود در باره ساختاردهی چنین دستگاهی برای راهبری اقتصاد دیجیتال ایران به اندیشه ورزی بپردازیم ،در ترکیب مدیران و کارشناسان وزارتخانه کارآفرینی ، حتما دیگر خبری از حضور نسل های بیبی بومر - X ها - Y ها نخواهد بود . تمام دپارتمانهای چنین سازمانی را جوانان ایرانی نسل Z و از ده سال بعد نسل آلفا کارشناسی و مدیریت خواهند کرد ...