به گزارش دیوان اقتصاد به نقل از ایرنا،استان های کرمان،ایلام و کردستان به ترتیب با نرخ بیکاری 75.9، 71.7 و 69.3 درصد بیشترین نرخ بیکاری زنان جوان را در کشور در فصل یاد شده به خود تخصیص داده اند.
بالا بودن نرخ بیکاری زنان جوان در حالی است که به طور تقریب این نرخ برای زنان در کشور (20.8درصد) دو برابر نرخ بیکاری مردان(10.6درصد) است.
موضوع اشتغال یکی از شاخص های توسعه محسوب می شود،جامعه ای که بر مبنای تولید گام بردارد اشتغال را در ذات خود جای داده است. 
زمانی که نرخ بیکاری در کشوری ثروتمند(به لحاظ منابع انسانی و طبیعی)بالا باشد به معنای آن است که کارخانه ها با تمام ظرفیت کار نمی کنند و یا اصلا کار نمی کنند،
بخش های مختلف اقتصادی مغفول مانده و مدیریت منابع در کشور بهینه نیست.
**توسعه دانشگاه ها بدون پیش بینی بازار کار 
طی چندین دهه در کشور دانشگاه ها را توسعه دادیم و توانستیم جوانانی دانش آموخته تربیت کنیم اما از بازار کار غافل بودیم و به دلیل سوء مدیریت چنین روزهایی را پیش بینی نمی کردیم که جوانانی که راهی دانشگاهها می شوند روزی درس آنها تمام می شود و باید بازار کار برای جذب آنها آمادگی داشته باشد.
بماند که توسعه دانشگاهها خود جای بحث و گفت و گو دارد.
آیا ما به گسترش دانشگاه ها در این حد نیاز داشتیم که محفوظات ذهنی جوان را بیافزاید یا می توانستیم به جای آن آموزش های مهارت را در کشور توسعه دهیم و جوانان را با این دسته از آموزش ها راهی بازار کار کنیم؟
سهم آموزش های مهارت در بوجه آموزشی کشور 1.4درصد است.
حکایت تربیت نیروی انسانی و بازار کار ما،حکایت شتراست ، به شتر گفتند گردنت کج است ، گفت کجایم راست است .
در گفت و گویی که چندی پیش با برخی از تولید کنندگان در صنعت ساختمان انجام شد همگی از نبود رونق تولید و موانع کسب و کار می نالیدند در حالیکه ورود کالاهای مشابه از برخی از کشورها که در ایران هم تولید می شود دست تولید کننده ایرانی را بسته است.
در چنین بازاری و روزگاری، حال زنان جوان کشور که می خواهند فعالیت اقتصادی را بر عهده بگیرند بسیار بدتر از مردان جوان است.
نرخ بیکاری زنان جوان در کشور 44درصد است و این نرخ برای 15استان کشور بیش از میانگین کشوری است.نرخ بیکاری زنان جوان در دو استان کشور بیش از 71درصد است و همه اینها حاکی از شرایط نامساعد بازار کار برای آنان است.
**دستمزد اندک بازار کار
دستمزد ماهانه زن جوان تحصیل کرده ای(از یک دانشگاه دولتی) در استان کردستان که در حوزه خبر فعالیت می کرد 160هزار تومان در ماه است .
دستمزد اندک هم خود حکایت بی پایانی دارد.در حالیکه جوانان ما از بیکاری رنج می برند دستمزد اندک هم برای آنها حکایتی دیگر دارد.
بسیاری از جوانان کشور وقتی که به کشورهای توسعه یافته مهاجرت می کنند حاضرند 
بسیاری از مشاغلی که در ایران از آن امتناع می کنند را بپذیرند.
در درجه نخست دستمزد اندک مانع از پذیرفتن برخی از مشاغل در ایران است زیرا در کشورهای توسعه یافته با حداقل حقوقی که یک فرد دریافت می کند می تواند حداقل معیشت خود را تامین کند اما در ایران فردی که حداقل دستمزد را دریافت می کند حتی نمی تواند مسکن برای خود تامین کند.
در گزارشی که در یکی از کاریابی های تهران انجام شده بود،بسیاری از جوانان پسر حاضر به قبول بسیاری از مشاغل به دلیل دستمزد اندک نبودند.
یکی از جوانان معتقد بود اگر روزانه یک پراید خرید و فروش کند روزانه حداقل 500هزارتومان سود کسب می کند بنابراین چرا باید ماهانه منتظر درآمد یک میلیون تومانی باشد؟
**ریشه های فرهنگ کار را آبیاری نکردیم
و باز هم حکایت فرهنگ کار در کشور داستانی بسیار غم انگیز دارد،فرهنگی که خودمان ریشه های آن را آبیاری نکردیم.
از دختر جوانی که در همان کاریابی در رشته گرافیک شغلی را علیرغم دوری راه پذیرفته بود سئوال کردم،مسیر طولانی و حداقل دستمزد را می پذیری ؟ پاسخ داد،می خواهم بر اساس دانشی که کسب کرده ام درآمدی بدست آورم می دانم اندک است اما حضور فعال اقتصادی برایم از هرچیز مهمتر است و نمی خواهم در خانه بمانم.
روزگاریست که جوانان برای حضور در بازار کار آماده نشده اند، از نبود اشتغال رنج می برند، از کمی دستمزد شکایت دارند و در نهایت به کار اعتقادی ندارند.
در دولت یازدهم طرح های زیادی برای توسعه اشتغال از سوی معاونت کارآفرینی و توسعه اشتغال وزارت تعاون،کار و رفاه اجتماعی اعلام شده است.
تردیدی نیست،دولت یازدهم در چهار سال نخست مسئولیت خود باید گره های کوری که از دولت های قبل بسته شده بود را باز می کرد که در این وادی تا حدود زیادی موفق بود اما در دوره دوم 1396 تا1400 مردم در انتظار اقدامات عملی در حوزه بازار کار کشور هستند .
بیکاری به ویژه بیکاری زنان جوان تبدیل به معضلی شده است که باید از همه سو مورد توجه قرار گیرد.
از سویی بخش های صنعت و کشاورزی توسعه یابد تا تحرکی بخش خدمات را رونق دهد. باید از ظرفیت های اقتصادی که در این سال ها بلا استفاده مانده استفاده کرد و بازار کار را تحرکی دوباره بخشید.بخش گردشگری را باید توجه جدی کرد.صنعت گردشگری ظرفیت بالایی برای توسعه اشتغال دارد.
با ایجاد اشتغال می توان سیستم مزدی در کشور را بتدریج بهبود بخشید به طوری که بتوان با حداقل حقوق یک زندگی حداقلی را تامین کرد.
و تمام اینها در حالیست که باید فرهنگ کار در کشور بهبود یابد و فرهنگ سازی کاری بس طولانی است که نیاز به زمان دارد.
**طرح کارورزی را قبل از اجرا به مسلخ نبریم
طرح کارورزی که یکی از طرح های اشتغال فراگیر است مدتی است از سوی وزارت تعاون،کار و رفاه اجتماعی مطرح شده و در حال اجرا است.
متاسفانه با اینکه هنوز این طرح در کشور اجرایی نشده اما با اعتراض های زیادی مواجه شده.ویژگی نادرست تخریب،قضاوت سریع و نتیجه گیری بدون ادله مناسب موجب پیشداوری تند در مورد طرح کارورزی شده است.
باید بیاموزیم که به جای انتقاد به بهبود و سازندگی اقدام کنیم، اتفاقی که کمتر در برنامه ریزی ها انجام می دهیم.
هیچ اتفاقی یک شبه رخ نداده که یک شبه جبران شود.مهم این است که جهت گیری برای تحول بازار کار سامان یابد و به اصطلاح این قطار آسیب دیده روی ریل قرار گیرد و تا زمانی که روی ریل نیفتد حکایت همچنان باقیست.